In this study, identification and characterization of the rye HMW secalin subunit (HMW-SS) composition in 68 inbred rye (Secale cereale L.) lines was performed by capillary zone electrophoresis (CZE). The HMW-SS were separated in an uncoated fused-silica capillary using an isoelectric iminodiacetic buffer in combination with poly(ethylene oxide), lauryl sulfobetaine, and acetonitrile as the separation buffer. The separations of the nonalkylated HMW-SS provided very good resolution and high reproducibility. Generally, the x-type rye HMW-SS were more abundant and have longer migration times than the y-type subunits. Both types of rye HMW-SS were separated into the major protein peak and one or two minor peaks. In total, seven x-type HMW-SS, five of which were newly identified subunits, and six y-type subunits, four of which were new, were distinguished on the basis of their CZE migration times. The migration order of the rye HMW-SS using CZE differed considerably from the relative electrophoretic mobilities in the SDS-PAGE gels.

No abstract

Effective tools for evaluation of diversity in the collected gene resources of a given species are multivariate statistical methods. They provide information on phenotypic and genetic variability of collected material. The subjects of this study were nine inbred lines and three F1 generations of winter rye (Secale cereale L.), growing in experimental plots of the Polish Academy of Sciences Botanical Garden, Centre for Biological Diversity Conservation in Powsin. The evaluation was performed over the period of 3 years. Observations were made of the following traits: length of stem, length of spike, number of nodes in spike rachis, number of kernels per spike, weight of kernels per spike, weight of 1000 kernels, length of flag leaf, length of subflag leaf, length of third leaf, width of flag leaf, width of subflag leaf, width of third leaf, area of leaves per stem, number of stems per plant and area of leaves per plant. On the basis of cluster analysis and principal components analysis, two genetically homogeneous groups were identified. Mean values and standard deviations were calculated for each trait in each group and for all genotypes together. Multivariate distance matrix permitted identification of the most genetically similar and most distant forms.

Plant communities in tuber crops of the Wigierski National ParkStreszczenie. W agrocenozach upraw okopowych WPN stwierdzono występowanie jednego zbiorowiska z gatunkami charakterystycznymi ze związku Panico-Setarion i dwóch zespołów: Veronico-Fumarietum officinalis i Galinsogo-Setarietum. Wyróżnione syntaksony były zróżnicowane wewnętrznie na niższe jednostki fitosocjologiczne sklasyfikowane w randze wariantów. Na glebach lekkich najczęściej wykształcały się płaty zbiorowiska z gatunkami związku Panico-Setarion, takimi jak: Setaria viridis, Setaria pumila, Spergula arvensis, Anthemis arvensis i in. Uprawy okopowe na glebach żyznych, głównie brunatnych właściwych i płowych porastały płaty Veronico-Fumarietum officinalis z licznym udziałem gatunków charakterystycznych i wyróżniających zespół: Fumaria officinalis, Lamium amplexicaule, Veronica agrestis, Veronica persica i Anchusa arvensis. Na siedliskach położonych w sąsiedztwie zabudowań wykształcały się płaty zespołu Galinsogo-Setarietum, z masowym udziałem Galinsoga parviflora i rzadszym Galinsoga ciliata. Wysokie pokrycie w tych płatach miały gatunki azotolubne, takie jak: Chenopodium album, Stellaria media i Polygonum lapathifolium subsp. lapathifolium. W części płatów licznie zaznaczył się udział gatunków higrofilnych: Mentha arvensis, Bidens tripartita i in.Słowa kluczowe: zbiorowiska segetalne, agrocenozy, uprawa tradycyjna, tereny prawnie chronione WSTĘP Zbiorowiska chwastów występujące na plantacjach roślin okopowych cechują się swoistym składem botanicznym, który tworzy się głównie od momentu zakończenia pielęgnacji do zbioru rośliny uprawnej [W nuk 1989]. Różnorodność florystyczna tych fitocenoz zależy od wielu czynników przyrodniczych, agrotechnicznych i ekonomicznych [Domańska i Wójcik 1974, Rola i in. 1989. Skład, struktura i dynamika agrocenoz okopowych były przedmiotem opracowań florystycznych i fitosocjologicznych