Bu araştırmada toplumsal cinsiyet açısından bireylerin iş dışı zaman kullanımları ele alınmıştır. Araştırmanın amacı toplumsal cinsiyetin bireylerin iş dışı zaman kullanımlarındaki farklılık üzerine etkisini incelemektir. Bu çerçevede bireylerin iş dışı zaman kullanımlarında öncelikle toplumsal cinsiyet bağlamında kadının ev içi emeği, çocuk bakımına ayrılan zaman ve ev işlerine ayrılan zaman kavramlarına yer verilmiştir. Araştırmanın örneklemini kamuda orta ve üst düzeyde çalışan bireyler oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama tekniği olarak anket tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre erkekler ve kadınlar arasında bazı aktivitelere zaman ayırma konusunda daha eşitlikçi bir iş paylaşımının olduğu ortaya çıkmıştır. Bu araştırma sonucunda kadınların iş dışında gerçekleştirdikleri bazı aktivitelere (kişisel bakım, sinema, tiyatroya gitme gibi) erkeklerden daha fazla zaman ayırdıkları bulunmuştur. İş dışındaki bazı aktivitelerin (çocuk bakımı ve eğitimi gibi) sorumluluğunu ise kadınların ve erkeklerin birlikte paylaşmak için zaman ayırdıkları saptanmıştır. Ev içi iş paylaşımına yönelik bazı aktiviteleri (yemek pişirme, temizlik yapma vb.) çoğunlukla kadınların, bazı aktiviteleri (fatura ödeme, tamirat ve onarım işleri gibi) çoğunlukla erkeklerin, bazı aktiviteleri (bütçe planlama ve alışveriş gibi) ise kadınların ve erkeklerin birlikte yaptıkları ortaya çıkmıştır.

Sosyal sermayeye ilişkin birçok tanım ve kavramsallaştırma olmasına rağmen gençlerin ve engeli olan gençlerin sosyal sermayeleri yeterince ilgi görmemiştir. Engeli olan gençler engeli olmayan gençlerle aynı sorunları yaşamakla birlikte toplumsal yaşama dahil olma noktasında daha dezavantajlı konumdadırlar. Bu çalışmada literatürde yapılan çalışmalardan da destek alınarak engeli olan gençlerin sosyal sermayelerine ilişkin kavramsal bir çerçeve sunulması amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda sosyal sermaye kavramsal boyutlarıyla tartışılmıştır. Engeli olan gençlerin sosyal sermayelerine ilişkin yapılan çalışmalardan hareketle sosyal sermaye çıktıları (birey ve toplum açısından) ve göstergeleri belirlenmiştir. Bireysel çıktıları sosyal ağlarının genişlemesi, refahlarının artması, kimlik ve aidiyetlerinin gelişmesi ve sosyal destektir. Toplumsal çıktılar ise engeli olan gençlerin toplumsal yaşama katılımının artmasıdır. Sosyal sermaye göstergeleri sosyal ağlar, mekâna ve gruba aidiyet, güven, sosyal destek, sosyal dışlanma ve kimlik algılarından oluşmaktadır. Bu gençlerin sosyal sermayeleri üzerine yapılan çalışmalar incelendiğinde sosyal çevrelerinde aileleri, arkadaşları, bakımlarından sorumlu bireyler ve komşuları ön plandadır. Engeli olan gençlerin sosyal sermayesine ilişkin kavramsal çerçeveyle bu gençlerin dezavantajlı konumlarını daha görünür hale getirmede ve toplumsal yaşama dahil olmalarındaki önemi vurgulanmıştır. Bu konudaki çalışmaların ön plana çıkarılmasıyla engeli olan gençlerin sosyal sermayesi, özellikle engellilik sosyolojisi literatürüne katkı sunması açısından önem arz etmektedir.