Osmanlı Devleti, kurulduğu andan itibaren bayındırlığa ve özellikle de yollara önem vermiştir. Osmanlı tarafından inşa edilen yollar, daha önce Roma ve Bizanslılarda olduğu gibi, sadece fetih amaçlı değil daimi bir yol politikası olup, yolların güzergâhlarının belirlenmesinde askeri amaçlar kadar ticari menfaatlerde dikkate alınmıştır. Günümüz ulaşım ağının temeli, kervan yollarından oluşan daha eski bir sistemden gelişmiş olup bunun en azından 1920'li yıllara kadar bu süreklilik arz ettiği bilinmektedir. Askeri amaçlı yollar eski ve statiktir. Bu sebeple yol ağının değişiminde, ordu yollarından ziyade ticari kervan yolları daha önemlidir. Osmanlı döneminde askeri amaçlı yollar oluştururken, eğer yeni bir yol ağı ise öncelikle yürüyüş talimatnamesi hazırlanır, eğer kullanıma uygun ise bu güzergâhtan geçiş kanunlaştırırdı. Askeri amaçlı yollar bilhassa padişahın sefere çıkacağı zamanlarda önem arz etmekteydi. Ancak Osmanlı Devletinin son dönemlerinde askeri amaçlı yolların yapımında, sefer zihniyetinden ziyade eşkıyalık olaylarını önleme ve ülke asayişini temin etme, temel esası oluşturmuştur.

Diyarbakir ever since ancient times, the Black Sea is located in Mesopotamia and the Persian Gulf to the Mediterranean Sea connecting important points. For this reason, it has been an important center in each period. At the same time the commercial importance of the East-West and North-South Anatolia junction on the caravan routes to Iran and Azerbaijan also maintained during the Ottoman Empire and has been extremely important commercial center. In this study, Ottoman administration in 1515 from the date of important commercial centers in Diyarbakir province is considered the economic situation. In particular, focus was given to the 18th and 19th centuries. The subject is dealt with under four main headings. In the first chapter markets, khans and bazaars have been described. Second, Diyarbakir has been described and presented in the commercial availability of goods and trade group of Diyarbakir production levels accordingly. The third chapter examines the sources of income in Diyarbakir. Important sources of income include farming, comes the issue of land and mukataa. These issues are explored in detail. made emphasis on customs revenues and Diyarbakir Customs is also discussed. The production and trade issues are discussed in the fourth section.

No abstract

Beginning by the Seljucks Period, a lot of aşirets (tribes) located especially in the region of Urfa, Mardin and Diyarbakır.The region maintained this structure within the Ottoman period too. For instance, in 16th century, "Boz -Ulus Aşireti" living in Diyarbakır region, had 7500 houses and 2 million sheeps and goats. Again in this period of time, "Kara-UlusAşireti" was living within the borders of Diyarbakır Province. "