Göçmen bireylerin sayıca hızlı artışına paralel artan sağlık gereksinimlerinin karşılanabilmesi sağlık bakım hizmetinin sunumunu etkilemektedir.Amaç: Bu çalışma hemşirelerin göçmen bireylere bakım verirken yaşadıkları sorunları ve çözüme yönelik önerileri belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Yöntem: Tanımlayıcı tipte olan araştırmanın örneklemini Karadeniz bölgesindeki bir hastanede görev yapan 339 hemşire oluşturmaktadır. Verilerinin toplanmasında araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda oluşturulan anket formu kullanılmıştır. Verilerin analizi SPSS 22 programında, tanımlayıcı istatistikler, Kruskal Wallis, Man Whitney U ve Spearman korelasyon testi kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Çalışmada hemşirelerin %87.9'unun daha önce göçmen bireye bakım verdiği, %90.6'sının bakımda zorlandığı görülmüştür. Hemşirelerin göçmen bireye bakım vermede kendilerini orta düzeyde yeterli hissettikleri ve bakım vermede en çok karşılaşılan sorunların dil engeli (%95.3), bireysel hijyen eksikliği (%44.5), sağlık eğitimi verme (%38.6) olduğu görülmüştür. Göçmen birey ile iletişim kurmada kendilerini orta düzeyin biraz altında yeterli bulmuşlardır. Yaşanan bu sorunlara geliştirdikleri çözüm yöntemleri ise büyük oranda tercüman (%80.8) ve beden dili (%52.8) olmuştur. Hemşirelerin çalıştığı servis, göçmen bireye bakım verme deneyimi ve bakımda zorluk yaşama durumları ile kendini bakımda yeterli hissetme durumu anlamlı düzeyde ilişkili bulunmuştur. Sonuç: Hemşirelerin göçmen bireylerin kültürel uygulamalarını tanıma ve iletişim kurmada sorun yaşadıkları belirlenmiştir. Kendilerini iletişim kurmada yeterli hisseden hemşirelerin bakım vermede de daha yeterli oldukları görülmüştür. Bu doğrultuda hemşirelerin özellikle farklı kültüre sahip bireylere bakım vermeye yönelik eğitim almaları önerilebilir. Sağlık kurumlarında göçmen bireylerle iletişimi sağlayıp sürdürecek profesyonel ekiplerin oluşturulması önerilmektedir.

Objective: Pregnant women who have no experience in the transition to motherhood face various problems both in the prenatal and postpartum period. It is inevitable that this situation will affect the health of both the mother and the baby. Design:This research was conducted as a randomized, controlled, single-blind pretest-post-test experimental study. Setting: It was performed with primiparous women registered two Family Health Centers in Samsun, Türkiye. Sample: 73 pregnant meeting the inclusion criteria between December 2019 and December 2021. Methods: Pretest was applied to the sample group, Transition to Motherhood program based on Meleis’ Transition theory was applied to the experimental group; two post-tests were applied to the sample group at the postpartum sixth week and fourth month. Main outcome measures: Postpartum Self-Evaluation, Postpartum Physical Symptoms Severity and Maternal Attachment. Results: The mean age of the experimental group was 26.91±3.10, 45.7% of them had university or higher education level, 77.1% of them had planned pregnancy, 88.6% of them had fear of birth. There was no statistically significant difference between the total mean scores of Prenatal Self-Evaluation Questionnaire and Prenatal Attachment Inventory applied as pretest of the pregnant women in the sample group (p>0.05). There was statistically significant difference between the scores of Postpartum Self-Evaluation Questionnaire, Postpartum Physical Symptoms Severity and Maternal Attachment Inventory administered as first posttest, and scores of Maternal Attachment Inventory administered as second posttest (p<0.05). Conclusion:The Transition to Motherhood program had positive effects on postpartum self-assessment, postpartum physical symptom severity and maternal attachment of the primiparas.