The transversus abdominis (TrA) is a core muscle that contributes to functional mobility and lumbar stability. This study aimed to compare the changes in TrA thickness during different Pilates exercises, and to identify the exercise that elicited the greatest TrA activation. Forty-four healthy women were divided into two groups: young (25–35 years old) and middle-aged (36–55 years old). TrA thickness was assessed by ultrasound while the participants performed five Pilates exercises: basic position, hundred, hip roll, side plank, and dead bug. A repeated measures analysis of variance revealed that the dead bug exercise induced a significantly higher increase in TrA thickness (relative to rest) than the other exercises (p < 0.05). The young group also showed a significantly higher overall TrA thickness than the middle-aged group (p < 0.05). The findings suggest that the dead bug exercise is the most effective for enhancing TrA activation among the Pilates exercises tested. The basic position and the hundred exercises can be used as warm-up exercises before performing more challenging exercises such as the hip roll, the side plank, and the dead bug. The sequence of exercises can be similar for both young and middle-aged women.

Self-compassion is considered a protective factor that promotes positive psychology, happiness, emotional regulation and embodiment. Self‐compassion offers an approach wherein individuals in dance can pursue optimal participation and performance without compromising health and well‐being. The present study aimed to explore self-compassion among recreational dancers and discover possible differences between tango and ballet. More specifically the study examined: i) the levels of self-compassion in recreational tango and ballet dancers; ii) differences in self-compassion according to demographic characteristics; and iii) differences between tango and ballet dancers. The research was based on several adults from various cities in Greece who participated in tango and ballet for recreational reasons during their leisure time. One hundred and ninety-one dancers (20 men and 171 women), between the ages of 17 and 62, completed the self-compassion scale of Mantzios, Wilson and Giannou (2015), which consists of twenty-six items. The answers were given on a five-point Likert scale, while the reliability of the scale was successfully tested. In addition, the questionnaire contained the collection of other data such as demographic characteristics. According to the first aim, the high scores on self-compassion among recreational dancers showed a relationship between self-compassion and dance, and a positive influence of ballet and tango practice. The second hypothesis was partially confirmed as statistically significant differences emerged only between the age groups with those over forty years of age to show higher levels of self-compassion. Regarding the third aim of the research, differences were found between types of dance. Tango participants showed higher levels of self-compassion than ballet participants. Specific dance teaching interventions are discussed based on somatic and embodiment theory, to create healthier mental, emotional and behavioral patterns for dancers, schools, academies or companies.   Received: 2 August 2022 / Accepted: 20 October 2022 / Published: 5 November 2022

Purpose Strength of the core muscles and the transversus abdominis (TrA) play an important role in the functional mobility and lumbar stability. Quantification of TrA thickness using ultrasound is used as an indirect index of muscle recruitment. The aim of this study was to determine if, and to what extent the thickness of TrA is affected in different Pilates training positions, and which position causes the greater increase in TrA thickness. Methods Forty-four healthy women were divided into a young (25 - 35 years old) and middle-aged (age 36 - 55 years old) group. TrA thickness was quantified using ultrasound whilst the participants performed the basic position, the hundred, bridge, side plank and the dead bug exercise. Results Analysis of variance showed that dead bug exercise showed greater TrA thickness (relative to rest) than the remainder exercises (p < 0.05) while the younger group had greater overall TrA thickness than the middle-aged group (p < 0.05). Conclusions Based on these results, it is concluded that the most preferable exercise for greater TrA thickness increase is the dead bug exercise. Pilates exercises such as the basic position and the hundred exercises, can precede the exercises that present a larger TrA thickness, such as the bridge, the side plank and the dead bug. The order of exercises can be similar for both young and middle-aged women.

Η εικόνα του σώματος ορίζεται ως η εσωτερική αναπαράσταση της εξωτερικής εμφάνισης ενός ατόμου. Τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες η αρνητική εικόνα του σώματος έχει επιζήμιες συνέπειες για τη σωματική, ψυχολογική και οικονομική τους κατάσταση. Η αρνητική εικόνα του σώματος σχετίζεται με συναισθηματική δυσφορία, το κάπνισμα, ακραίες ενέργειες για την αλλαγή της εμφάνισης, χρήση αναβολικών ουσιών, κοινωνικό άγχος, μειωμένη σεξουαλική λειτουργία, κατάθλιψη και διατροφικές διαταραχές. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του ρόλου των διαιτητικών συνηθειών, των διατροφικών στάσεων, του φύλου, της προσωπικότητας και της αυτοεκτίμησης, στην εικόνα του σώματος ενηλίκων ασκούμενων σε αερόβιες δραστηριότητες. Στη μελέτη συμμετείχαν 1794 άτομα (906 άντρες και 888 γυναίκες), ηλικίας από 18 έως 59 ετών (Μ.Ο. ηλικίας = 33.64, Τ.Α = 9.89), τα οποία χωρίστηκαν σε ομάδες με βάση την αερόβια δραστηριότητα που συμμετείχαν (ποδηλασία, δρόμοι αντοχής, άσκηση σε κλειστούς χώρους, κολύμβηση και μη ασκούμενοι). Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τον επιδιωκόμενο σκοπό ήταν το πολυδιάστατο ερωτηματολόγιο της σχέσης σώματος - εαυτού (Cash, 2000), ο δείκτης συμμόρφωσης στη μεσογειακή διατροφή (Panagiotakos, Pitsavos & Stefanadis, 2006), το ερωτηματολόγιο διατροφικών στάσεων (Garner & Garfinkel, 1982), η δοκιμασία χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (Τσαούσης, 2000), η κλίμακα αυτοεκτίμησης του Rosenberg (Rosenberg, 1965) και ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών χαρακτηριστικών που κατασκευάστηκε για τις ανάγκες της μελέτης. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι οι κυριότεροι προβλεπτικοί παράγοντες για την εικόνα του σώματος και για τα δύο φύλα ήταν οι διατροφικές στάσεις, ο δείκτης μάζας σώματος, η αυτοεκτίμηση, οι διατροφικές συνήθειες και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, νευρωτισμός, ευρύτητα και προσήνεια Επιπλέον, καταδείχτηκε η ύπαρξη διαφορών των διατροφικών συνηθειών και στάσεων, της αυτοεκτίμησής, των παραγόντων της προσωπικότητάς τους, καθώς και των μεταβλητών του πολυδιάστατου ερωτηματολογίου της σχέσης σώματος – εαυτού, τόσο μεταξύ των ασκούμενων ανδρών και γυναικών, όσο και μεταξύ των ασκούμενων στις τέσσερις ομάδες της αερόβιας άσκησης. Τέλος, βρέθηκε ότι οι ασκούμενοι, συγκριτικά με τους μη ασκούμενους είχαν θετικότερη εικόνα του σώματος. Συμπερασματικά επισημαίνεται ότι η συνεξέταση των παραγόντων που επιδρούν στην εικόνα του σώματος των ασκούμενων, δύναται να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας για τη βαθύτερη κατανόηση της σχέσης της συμμετοχής στην άσκηση και της εικόνας του σώματος. Λαμβάνοντας υπόψη τη θετική εικόνα του σώματος που παρουσίασε το σύνολο των ασκούμενων και των δύο φύλων φαίνεται ότι η άσκηση δρα θετικά στην εικόνα του σώματος, ασχέτως της δραστηριότητας που θα επιλεχθεί.