Objective: The aim of this study was to investigate the effects of fiber-reinforced composite base material on fracture resistance and fracture pattern of endodontically treated maxillary premolars restored with endocrowns using two different resin nanoceramic computer-aided design and computer-aided manufacturing (CAD/CAM) restorative material. Methods: Forty extracted sound maxillary premolars with an occlusal reduction of 2 mm above the cementoenamel junction (CEJ) was performed following root canal treatment. Mesial interproximal box was prepared for each tooth at the margin of the CEJ and randomly distributed into four groups ( n = 10) as follows: Group A, no resin build-up in the pulp chamber; Group B, 2 mm of fiber-reinforced composite (FRC) build-up (EverX Posterior, GC).; Group C, no resin build-up in pulp chamber; Group D, 2 mm of FRC build-up. Groups A and B were prepared with resin nanoceramic (RNC) consisting ceramic nanofillers (Lava Ultimate 3 M ESPE), while Group C and D were prepared with RNC consisting ceramic nanohybrid fillers (Cerasmart GC Corp). All samples were subjected to 1,200,000 chewing cycles (1.6 Hz, 50 N) and 5000 thermal cycles (5°C–55°C) for artificial aging on a chewing simulator with thermal cycles (CSTC). Samples that survived the CSTC test without being damaged were subjected to a load-to-fracture test. Results: The highest mean fracture strength was found in Group D (936.0 ± 354.7) and lowest in Group A (684.2 ± 466.9). Fracture strength was higher in groups where FRC was used as a base material than plain restorations. However, there were no significant differences between the Lava and Cerasmart groups with and without FRC ( p > 0.05). Most of the samples were irreparably fractured under CEJ. Conclusion: Using short FRCs as a resin base material did not significantly improve fracture resistance. Cerasmart and Lava blocks had similar fracture resistance and fracture pattern.

No abstract

Seramikler belki de insanlar tarafından yapay olarak üretilen ve laboratuvar araştırmalarında kulanılan ilk materyaldir. Bu çalışma dental seramiklerin MÖ 23000 yılından diş hekimliği alanında en son gelişmelerin olduğu zamana kadar olan gelişmeleri sunmaktadır. Dental seramiklerin bilimsel ve sanatsal gelişimi endüstriyel gelişim ile birçok yönden paralel bir ilerleme göstermiştir. Dentin ve minenin optik özelliklerini en iyi taklit eden yüksek dayanıma sahip dental seramikler özellikle 20. yüz yılda gelişim göstermiştir. Seramikler yapım yöntemlerine göre sınıflandırılmıştır, seramiklerin evrimi, formulasyonu, kuvvet dayanımı ve aşınma karakteristiği ile ilgili bilgiler verilmiştir. Dental seramiklerin tarihindeki temel gelişmeler kronolojik sıra ile sunulmuştur. Anahtar kelimeler: Dental seramikler, Dental seramik sınıflaması, Dental seramik tarihi DENTAL SERAMİKLERİN TARİHSEL GELİŞİMİ Seramik, orjinini topraktan yapılma anlamına gelen Yunanca 'keramos' sözcüğünden alan, insan tarafından yapısı değiştirilerek oluşturulmuş ilk inorganik cam fazlı kristalin yapısında materyaldir. 1 Cam materyali, volkanik camlar sayesinde ilk çağlardan bu yana var olmuştur. Hipoteze göre; camın keşfi, bir orman yangının silika kumsalı yatağına ulaşması ile gerçekleşmiştir. Çekoslavakya'da tarihi M.Ö. 23.000-'lere dayanan kil esaslı seramik objelerin bulunması, ilk insanların kil, kum ve cam malzemelerini ısı ile işleyip ABSTRACT Ceramics were probably the first materials to be artifically made by humans, and porcelain was among the first materials to be the subject of laboratory research. This review presents the evaluation of dental ceramics from 23,000BC to more recent introduction into dentistry. The development of the science and the art of dental ceramics in many ways parallels to the development of the industrial revolution. The development of high-strength dental ceramics that mimic the optical properties of enamel and dentin, occured especially in the 20th century. This review is classified the ceramics about their method of manufacture and concerned with the evolution, formulation, strength and wear characterics of new dental ceramics. The history of main developments of dental ceramics is presented chronologically.

Bu çalışmanın amacı 10 mm"nin altında kemik yüksekliğine sahip bölgelerde yerleştirilen kısa implantların ortalama 19 aylık takip süresinde, implant klinik başarısının araştırılması ve implant çevresi marjinal kemik kaybının implantın; lokasyonuna, kron/ implant oranına ve hastanın; cinsiyeti, yaşı ve sigara kullanımı gibi parametrelere göre değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada; yaşları 20-82 arasında değişen 64 hastaya toplamda 101 adet implant yerleştirildi. İmplantlar 10 hafta iyileşme sürecini takiben yüklendiler. Marjinal kemik kayıpları başlangıç ve ortalama 19 ay sonrasında ölçüldü. İmplant çevresi marjinal kemik kaybı; implant ve hastaya bağlı parametrelere göre değerlendirildi. Ayrıca klinik takip süresi sonundaki yaşam ömürleri hesaplandı. Bulgular: Çalışmamızda 19 aylık takip süresinde implantlarda ki başarı oranı %98 dir. İmplantların takip süresi içerisindeki ortalama marjinal kemik kaybı 0,33 ± 0,19 mm olarak bulundu. Kısa implantların kron/implant oranı ile hastanın yaşı ve sigara kullanımının marjinal kemik kaybına etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Buna karşın hastanın cinsiyetinin marjinal kemik kaybına etkisi istatiksel olarak anlamlı tespit edilmedi. Sonuç: Bu kısa dönem takip çalışması standart uzun dental implantların uygulanamadığı vakalarda kısa dental implantlantların kullanımının ortalama 19 aylık dönemde başarılı olduğunu tespit etmiştir. Ancak daha kesin verilere ulaşabilmek için uzun dönem takip çalışmaları gerekmektedir.

Bu çalışmanın amacı periodontal hastalık geçmişine sahip bireylerde ve periodontal olarak sağlıklı bireylerde ortalama 29 aylık takip süresinde implant başarısının tespiti ve implant çevresi marjinal kemik kaybının hastaya bağlı parametreler olan diyabetes mellitus, sigara kullanımı, yaş ve cinsiyete göre karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Periodontal olarak sağlıklı (PSB) 14 birey ile periodontal hastalık geçmişi olan (PHB) 12 bireye toplamda 139 implant yerleştirildi. İmplantların final restorasyonları, 8-10 haftalık iyileşme sonrasında yüklendi. İmplantların çevresinde marjinal kemik kayıpları başlangıç ve ortalama 29 ay sonrasında radyografik olarak belirlendi. Diyabetes mellitus, sigara kullanımı, yaş ve cinsiyet faktörlerinin marjinal kemik kaybına olan etkisi incelendi. Bulgular: Sigara kullanımı ve diyabetes mellitus, implant çevresi marjinal kemik kaybını PHB ve PSB gruplarında istatistiksel olarak anlamlı şekilde etkilemiştir (p≤ 0,05). PHB grubunda kadın hastalarda marjinal kemik kaybı değerleri erkek hastalara kıyasla daha düşüktür. Buna karşılık PSB grubunda kadın hastalarda takip süresi içerisindeki ortalama kemik kaybı erkek hastalardan daha fazladır. Ancak her iki gruptaki bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p≥ 0,05). Takip süresi içerisindeki ortalama kemik kaybı değerleri her iki grup içinde genç bireylerde, orta ve yaşlı bireylere göre daha az bulunmuştur. Ancak bu farklılık istatistiksel olarak anlamlılık ifade etmemiştir (p≥ 0,05). Çalışmada 29 aylık ortalama başarı oranı tüm implantlarda, PHB ve PSB gruplarında sırasıyla; %95, %93,8 ve %96,6 olarak tespit edilmiştir. Sonuç: İmplantların takip süresi içerisindeki marjinal kemik kayıplarına diyabetes mellitus ve sigara kullanımının etkisi açıktır. Çevre marjinal kemik kayıpları periodontal hastalık geçmişi olan bireylerde, periodontal olarak sağlıklı bireylere göre istatistiksel olarak anlamlı artış göstermiştir. Bu açıdan periodontal hastalık geçmişi olan bireylerde implant tedavisinde ikincil başarısızlık faktörlerinin dikkatli değerlendirilmesi gerekmektedir.