No abstract

This paper presents findings from an empirical study of diurnal trips made by disabled people to healthcare facilities distributed across urban space. The study was carried out in the city of Bydgoszcz, Poland, while the subsequent analysis is based on the authors' inventory of healthcare facilities and interviews. Data gathered from interviews with 450 disabled people plus 150 able-bodied members of the same households bring out great differences in daily mobility between the two social categories. The daily mobility of disabled people in relation to healthcare is much more tangible than that involving their non-disabled counterparts. Disabled people opt to commute further and for a longer time to the establishments providing comprehensive medical services of high quality, even if the architectural availability of some of these facilities is unsatisfactory. In contrast, their able-bodied counterparts mostly choose general practitioners situated near to their home areas, rather than travelling to more-distant specialists. Key words

Contemporary tourism enterprises operating in market economy more and more often implement the policy of corporate social responsibility, which is conditioned by their business mission. An increasing number of economic entities decide to take part in prosocial programmes oriented at, among others, families in special situations. The article aims to demonstrate the involvement of economic entities taking part in the nationwide Large Family Card (LFC) programme in Poland in the area of tourism and leisure. The results of surveys have shown that despite the fact that economic entities participating in the programme are mostly based in areas where tourist traffic is very intense, they eagerly provide small discounts to multi-child families. The study was funded under grant for research covered by the Statutes of the University.

Aktywność obywatelska zależna jest zarówno od cech społeczno-demograficznych, jak i sytuacji gospodarczej obszaru, w jakim jest realizowana. Celem niniejszego opracowania jest próba przedstawienia zależności pomiędzy poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego (określonego na podstawie wybranych wskaźników) a stopniem aktywności społecznej mieszkańców (określonej liczbą stowarzyszeń działających na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego) w gminach województwa wielkopolskiego. Do osiągnięcia tego celu wykorzystano metody matematyczno-statystyczne (m.in. algorytm k-średnich). Badania wykazały, że w województwie wielkopolskim występuje polaryzacja gmin pod względem społeczno-gospodarczym. Szczegółowe analizy potwierdziły istnienie zależności pomiędzy aktywnością mieszkańców mierzoną współczynnikiem aktywności lokalnej (Wal) a wybranymi cechami gospodarczymi. W przypadku cech o charakterze społecznym zależność nie występowała. Wartości wskaźnika były również w pewnym stopniu zależne od poziomu zurbanizowania gminy. Wykazano, że mieszkańcy gmin wiejskich byli bardziej aktywni w zakresie działań na rzecz rozwoju lokalnego. Biorąc pod uwagę aktywność na rzecz rozwoju lokalnego oraz sytuację społeczno-gospodarczą, dzięki zastosowaniu metody k-średnich uchwycono podobieństwa gmin i przedstawiono to zjawisko w ujęciu przestrzennym. Rezultaty badań wskazały istnienie grupy gmin podobnych do siebie w strefie oddziaływania aglomeracji poznańskiej. Podobieństwem wyróżniały się także gminy zlokalizowane w północnej oraz wschodniej części badanego obszaru (głównie gminy wiejskie).

In the face of constantly progressing climate and environmental changes that lead to hydrological droughts and, in consequence, to permanent water deficiency, the administration and management of water resources have become priority elements of local policy in rural areas. New water management methods are based on numerous digital tools and solutions. They allow, for instance, the optimising of water consumption, or the accelerating and increasing in the effectiveness of communication with local communities. This governance model fits into the green economy. This paper presents digital tools and ways of using them for water management in rural communities. We assumed that a higher degree of the socio-economic development in rural communities affects the use of high technology in the local governance. According to surveys, suburban communities featuring a higher level of urbanisation more often invest in ‘smart’ technologies, reflected by a more rational management of water resources.