The global nature of the Internet has enabled extremely fast communication and transfer of most forms of human activity to the network, including those negatively received. Cyberspace is increasingly being spoken of as a new social space in which the same problems are reflected in the real world. Cybercrime is therefore a modern form of crime, exploiting the possibilities of digital techniques and the environment of computer networks. The research subject of this article is the policy of combating and preventing the phenomenon of cybercrime, while the research subject is Africa. At the beginning, the following research hypotheses were adopted: the slow pace of economic development of African countries is conditioned by the lack of appropriate legal regulations in the field of policy against cybercrime. This favors the development of economic cybercrime, which in turn testifies to the lack of measurement and control tools to limit and counter the very phenomenon of cybercrime in this area. Secondly, more importantly, the slow pace of ratification of international agreements also indicates that it will probably take longer than originally assumed that appropriate instruments of public international law could be legally binding within the African Union. Thirdly, the assumption was made that Africa is a potential for future economic development. In turn, the increase in the absorption and use of the Internet will contribute to its economic growth over time, which will continue to lead to the growth of cybercrime. The author, within the framework of this, publication, tries to show institutional and legal deficiencies on selected examples and indicate scenarios for preventing this phenomenon.

Globalna sieć zyskuje coraz większy zasięg, świat wirtualny rozrasta się coraz szybciej i staje się podobny do realnego świata. W związku z tym wiele zjawisk przenosi się ze świata rzeczywistego do sieci. Ta sytuacja odnosi się także do przestępczości czy terroryzmu. Współcześnie zmieniają one swoje oblicza, wykorzystując zdobycze społeczeństwa informacyjnego. Podstawowym towarem w sieci jest informacja. Rozpowszechnianie informacji za jej pomocą następuje błyskawicznie. Sieć stanowi zatem idealne miejsce współczesnej wymiany informacji między różnorodnymi grupami i środowiskami 2 .Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie, jak istotny obszar aktywności państwa stanowi we współczesnym świece cyberbezpieczeństwo, które odnosi się do nowej sfery aktywności człowieka, jaką jest cyberprzestrzeń, i nie daje się ujmować w tradycyjne ramy. O ile zapewnienie i ochrona bezpieczeństwa stanowi niezwykle istotny obszar aktywności państwa i jego organów, to działania w zakresie ochrony bezpieczeństwa są zróżnicowane i zależą od specyfiki zagrożeń bezpieczeństwa.Pojawienie się problemu cyberbezpieczeństwa i jego ochrony jest więc wynikiem coraz szerszego pojmowania klasycznego bezpieczeństwa człowieka. Autorka stara się w swoim artykule zwrócić uwagę na fakt, że we współczesnym świecie bezpieczeństwo odnoszone jest nie tylko do sfery militarnej i politycznej. Bezpieczeństwo rozpatruje się zarówno w kontekście zjawisk o charakterze globalnym, europejskim, państwowym, jak i w kontekście problemów poszczególnych obywateli 3 .

No abstract

Gwałtowny rozwój technologii teleinformatycznych pod koniec XX w. stał się przyczyną znacznego zmniejszenia odległości między ludźmi. Informacje dotychczas zdobywane w mozolny sposób stają się dostępne w krótkim czasie zarówno dla tych, dla których stanowią one źródło wiedzy jak i dla tych, którzy traktują je jako narzędzie przeciwko innym. Stworzyło to również nowe pole dla działalności terrorystycznej, na którym organizacje państwowe i międzynarodowe muszą przeciwstawiać się pomysłowości tych, dla których walka jest celem samym w sobie. Z kolei, bezpieczeństwo informacyjne niejednokrotnie rozważa się jako element systemu informatycznego, jako synonim bezpieczeństwa komputerowego, telekomunikacyjnego, czy bezpieczeństwa sieciowego. Umiejętnie prowadzona polityka bezpieczeństwa informacyjnego staje się zatem gwarantem bezpieczeństwa militarnego, finansowego, gospodarczego, zarówno w skali lokalnej pojedynczego państwa, jak i na arenie międzynarodowej, co znajduje odpowiedź w opracowanych i wdrażanych przez państwo polskie strategiach oraz programach rządowych w zakresie bezpieczeństwa informacyjnego. Dlatego w niniejszym artykule zostanie zwrócona uwaga na istniejące regulacje prawne w zakresie zwalczania cyberterroryzmu w Polsce. Podjęta będzie próba ukazania, jak istotnym elementem bezpieczeństwa wewnętrznego jest w dzisiejszym świecie cyberprzestrzeń. Ponadto starano się w znaleźć odpowiedź na pytanie, czy obecne rozwiązania prawne w zakresie bezpieczeństwa informacyjnego są skutecznym narzędziem w walce z zagrożeniem, jakim jest cyberterroryzm oraz stworzono propozycje nowych rozwiązań prawnych mających służyć wzmocnieniu polityki antycyberterrorstycznej Polski, a tym samym bezpieczeństwa wewnętrznego dzisiejszej Unii Europejskiej.

No abstract