Visual assessment of [(11)C]PIB images was straightforward and accurate, showing promise as a supportive diagnostic marker for AD. Moreover, [(11)C]PIB showed the best combination of sensitivity and specificity. Visual assessment of [(18)F]FDDNP images was insufficient. The quantitative analysis of [(18)F]FDDNP data showed a considerably higher diagnostic value than the visual analysis.

No abstract

Introduction:This retrospective study is aimed at the documentation of a more complete view of epidemiological data with particular focus on the characteristics of the surgically and non-surgically treated patients with zygomatic complex fractures.Materials and Methods:A total of 133 surgically and 150 non-surgically patients were treated with zygomatic complex fractures in VU University medical center Amsterdam from January 2007 to January 2012 were analyzed. These patient groups were further subdivided into displaced or non-displaced fractures and compared with each other according to age, gender and trauma etiology.Results:The mean age of all 286 patients was 42.8 years (standard deviation [SD: ±19.8]). Surgically and non-surgically treated patients differed in presentation with a significantly overall higher age of females, especially within the non-surgically treated patient group with displaced fractures (mean age of 59.5 years, SD: ±27.4). The mean ages of males from the different subgroups were more consistent with the overall mean age. The main causes were traffic accidents, whereas the contribution of falls and assaults depended on age group, gender, treatment management and even fracture displacement.Conclusions:This report provides us important epidemiological data of all patients with zygomatic complex fractures. The non-surgically treated patient group contained patients of higher age, more females and a fall-related cause, compared to the surgically treated patient group. The surgically treated patient group showed the same epidemiological characteristics as were demonstrated in previous studies.

Voor 3 patiënten die in korte tijd met een zwelling van 1 van de wangen waren geconfronteerd, werd de diagnose parotitis epidemica gesteld. Bij patiënten met een acuut ontstane zwelling van de wang moet eerst een odontogene oorzaak worden uitgesloten. Daarna kan een andere, niet-dentale oorzaak worden overwogen. Een acute en in omvang toenemende zwelling preauriculair berust veelal op een bacteriële ontsteking van de glandula parotidea, maar ook moet de mogelijkheid van een virale parotitis epidemica worden overwogen. De veroorzaker is het bofvirus. Besmetting vindt plaats via aërogene verspreiding. Een vaccin tegen de ziekte maakt onderdeel uit van het bof-mazelen-rubella-vaccin van het Rijksvaccinatieprogramma. Sinds enkele jaren komen in Nederland kleinschalige epidemieën van parotitis epidemica voor onder hoofdzakelijk gevaccineerde jongvolwassenen. Voor het stellen van de diagnose is een keelslijm-en een bloedmonster nodig. Elk ziektegeval dient te worden gemeld aan de plaatselijke Gemeentelijke Gezondheidsdienst. Casus 1Gegeven Een 20-jarige vrouw werd door haar tandarts naar een mond-, kaak-en aangezichtschirurg verwezen wegens een pijnlijke, diffuus gezwollen rechterwang verdacht voor een odontogene focus. Zij had sinds 4 dagen hoofdpijn zonder koorts met een onprettig gevoel in oor en kaak. Sinds 2 dagen was de zwelling toegenomen. Anamnese en diagnostiekDe medische voorgeschiedenis was blanco. Enkele weken geleden had zij een acute tonsillitis doorgemaakt. Bij kauwen had zij pijn rechts in de onderkaak, terwijl zij aan de linkerzijde geen klachten had. In het verleden was zij 2 keer gevaccineerd tegen parotitis epidemica en voorzover bekend had zij in haar omgeving geen vergelijkbare ziektegevallen meegemaakt.Bij onderzoek werd een matig-zieke vrouw gezien met een lichtrode diffuse en palpatiepijnlijke, elastische zwelling van de rechter glandula parotidea (afb. 1). Tevens waren de submandibulaire lymfeklieren aan de rechterzijde licht gezwollen. Preauriculair rechts waren 2 openingen voor piercings zichtbaar zonder tekenen van ontsteking. De mondopening was niet beperkt. Er werd een onderhouden dentitie gezien en er waren geen slijmvliesafwijkingen. De farynx toonde een rustig beeld, waarbij de rechtertonsil een licht ontstoken aspect vertoonde. Bij massage van de rechter glandula parotidea ontstond afvloed van helder speeksel. De lichaamstemperatuur was normaal. Op een vervolgens vervaardige panoramische röntgenopname waren geen afwijkingen te zien. Het klinische beeld deed sterk denken aan een parotitis van virale oorzaak, waarvan de bekendste en meest voorkomende door het bofvirus wordt veroorzaakt. Bij de vrouw werd een monster van het keelslijm en een bloedmonster afgenomen. Op grond van laboratoriumonderzoek van deze monsters werd de klinische diagnose parotitis epidemica bevestigd. Een week later waren de klachten vrijwel verdwenen, maar klaagde de vrouw wel over moeheid. De zwelling van de wang was duidelijk afgenomen. Zij meldde tevens dat in haar directe omgeving inmiddels meerdere, soortge...

No abstract