No abstract

Teenagers often appropriate dialect features they find attractive. This paper argues that unattractive dialect features can also become a target for teenage constructions of linguistic style. Based on an ethnographic case study at a multi-ethnic school in Antwerp, Belgium, it is shown that Antwerp dialect for non-white students conjured up angry white and/or racist voices, and that it was frequently stylised as a way of speaking associated with others. At the same time, however, these students produced stylisations that were in synchrony with their own voice and self-presentation when they recruited Antwerp dialect features to underline assertiveness and to distance themselves from recent, linguistically incompetent, arrivals. It is argued that Antwerp dialect's tainted connotations were outweighed by its value as a tool for shaping a working-class, non-immigrant identity.Tieners eigenen zich vaak dialectkenmerken toe die ze aantrekkelijk vinden. Dit artikel toont aan hoe ook onaantrekkelijke dialectkenmerken het doelwit kunnen vormen voor tieners wanneer ze hun talige stijl construeren. Gebaseerd op etnografisch veldwerk op een multi-etnische secundaire school in Antwerpen, België, zal aangetoond worden dat voor niet-blanke studenten het Antwerps dialect de stem opriep van boze blanken en/of racisten, en dat het regelmatig gestileerd werd als een manier van spreken die met anderen werd geassocieerd. Tegelijkertijd produceerden deze studenten echter stileringen die veeleer in harmonie waren met hun eigen stem en zelfpresentatie wanneer ze Antwerpse dialectkenmerken rekruteerden om assertiviteit te onderstrepen en zich te distantiëren van talig incompetente nieuwkomers. Er zal worden betoogd dat de gekleurde connotaties van het Antwerps dialect werden tenietgedaan vanwege z'n grote bruikbaarheid in de constructie van een uit Antwerpen afkomstige arbeidersidentiteit. [Dutch]

No abstract