No abstract

No abstract

No abstract

Nowa strategia bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej StreszczenieZatwierdzenie w maju 2020 roku nowej strategii bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej nakazywało zwrócić uwagę na aspekty terminologiczne pojęć używanych w tym dokumencie, a także na kwestie prawne wiążące się z problemem, czy ten akt, formalnie rzecz biorąc, ma być kontrasygnowany czy też nie. Równie ważną sprawą było zwrócenie uwagi na to, że w systemie prawnym Polski opracowywane są w praktyce dwie strategie -jedną zatwierdza Prezydent RP (ostatnia postanowieniem z 12 maja 2020 r.), druga zaś ma formę uchwały Rady Ministrów (ostatnia z 9 kwietnia 2013 r.). Obecnie obowiązująca strategia została poprzedzona wcześniejszymi strategiami oraz "Białą księgą bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej". Strategia z 12 maja 2020 roku jest obszernym dokumentem, w którym analizowane są wszystkie elementy bezpieczeństwa narodowego. W jej treści odniesiono się do takich zjawisk, jak: hybrydowość, działanie w cyberprzestrzeni, potrzeba nowych technologii oraz problem sztucznych inteligencji.

Problem rejestracji kooecio³ów i zwi¹zków wyznaniowych w polskim systemie prawnym P o odzyskaniu niepodleg³ooeci po I wojnie oewiatowej utrzymano w odrodzonej Rzeczpospolitej moc prawn¹ przepisów okresu zaborczego, a w konsekwencji zwi¹zan¹ z tym niejednolitooeae systemów administracji. W sposób milcz¹cy uznano tak¿e zasadê obligatoryjnej przynale¿no-oeci obywateli do któregokolwiek z uznanych zwi¹zków wyznaniowych. Prawo Polski przedwrzeoeniowej odró¿nia³o zwi¹zki religijne uznane, posiadaj¹ce charakter uznanej przez pañstwo osoby prawnej, których stosunek do pañstwa ³¹cznie ze statusem organizacyjnym zosta³ ustawowo okreoelony i zwi¹zki religijne nieuznane, które korzysta³y z prawa wolnego wyznawania wiary i wykonywania obrzêdów. Ta wolnooeae wyznañ nieuznanych wynika³a wprost z art. 111 Konstytucji marcowej porê-czaj¹cej wszystkim obywatelom wolnooeae sumienia i wyznania 1 . Jednoczeoenie art. 116 nakazywa³ uznania de iure nowych wyznañ, o ile nie sprzeciwia³o siê to porz¹dkowi publicznemu. Wed³ug przedwojennej pracy J. Sawickiego okreoelenie zwi¹zek religijny u¿yte w treoeci art. 113-116 Konstytucji to "zorganizowana spo³ecznooeae ludzka, oparta na wewnêtrz-nej wspólnocie wyobra¿eñ, przekonañ i dooewiadczeñ religijnych, nale¿¹cych do niej jednostek i uosabiaj¹ca odrêbny typ wyznaniowy, która organizuje wszystkich swoich cz³onków w d¹¿eniu do wspólnego celu religijnego tymi samymi oerodkami, obejmuje i normuje ca³ooeae ¿ycia religijnego swych cz³onków […] niepodporz¹dkowana w tej dziedzinie ¿adnej innej spo³ecznooeci i sama sobie wystarczaj¹ca i niezale¿na" 2 . Przez ca³e miêdzywojenne dwudziestolecie w³adze publiczne nie uzna³y 1 H. OEwi¹tkowski, Niektóre aspekty prawne stosunku pañstwa do wyznañ w Polsce przedwrzeoeniowej, "Pañstwo i Prawo" 1959, z. 1, s. 27-43.