The femoral approach is the most common arterial access for percutaneous coronary artery interventions. Despite the convenience and simplicity of this approach, it is burdened with a high risk of arterial puncture bleeding, which worsens the prognosis of the patient. An alternative approach through the radial artery has been gaining more and more popularity in recent years. This is due to a significant reduction of local bleeding complications as compared with the femoral artery approach. The use of the radial approach in patients with ST-segment elevation myocardial infarction improves outcome, reducing the risk of death, subsequent myocardial infarction and stroke, and is the preferred approach according to the latest ESC guidelines. In addition to improving safety, it is beneficial for improving patient comfort, with a shorter recovery after the procedure, shorter hospitalization and lower medical costs. One of the major complications of procedures performed through the radial approach is radial artery occlusion (RAO). Although it usually has an asymptomatic course, RAO eliminates the ability to use the radial artery as an access in the future. A number of factors that contribute to the occurrence of RAO have been identified, such as the size of the sheath and the catheter, diameter ratio of the sheath to the diameter of the radial artery, insufficient anticoagulation and, above all, the way of obtaining hemostasis at the puncture site: the duration of artery compression after sheath removal and the preservation of artery patency during compression (so-called patent hemostasis). This paper presents the current state of the art about the factors that contribute to the occurrence of RAO and methods for preventing this complication.

No abstract

A b s t r a c tHeart failure with preserved ejection fraction (HFpEF) is a condition with complex pathophysiology and clinical profile. No treatment has been proven to reduce mortality or reduce morbidity in a meaningful way. In the era of percutaneous cardiac interventions, a novel method of reducing left atrial pressure by creating an iatrogenic interatrial shunt has been introduced. We present a report of implantation of InterAtrial Shunt Device (IASD ® ) in three consecutive patients.

A b s t r a c tWe present a case report on treating drug eluting stent restenosis with a drug-eluting balloon. In order to recognise the cause of restenosis and to ensure better control of PCI we used intracoronary ultrasound. After three months we confirmed the positive effect of the earlier procedure in the coronary angiography and optical coherent tomography. We discuss the advantages of additional metods of coronary examination and the benefits of using the new device designed for the treatment of in-stent restenosis.Key words: restenosis, drug eluting balloon, intracoronary ultrasound, optical coherent tomography S t r e s z c z e n i e Przedstawiamy opis zabiegu przeznaczyniowej angioplastyki wieńcowej z powodu restenozy we wcześniej implantowanym stencie DES z zastosowaniem balonu pokrytego lekiem. W celu właściwego rozpoznania przyczyn restenozy oraz kontroli PCI zastosowano ultrasonografię wewnątrzwieńcową. Po 3 miesiącach potwierdzono dobry efekt wcześniejszej procedury w kontrolnej koronarografii oraz za pomocą optycznej tomografii koherentnej. W omówieniu podano korzyści z zastosowania dodatkowych metod obrazowania oraz nowego urządzenia przeznaczonego do leczenia restenozy. Opis przypadku/Case report WprowadzeniePomimo dynamicznego rozwoju kardiologii interwencyjnej ograniczenie zjawiska restenozy w stencie (ang. instent restenosis, ISR) pozostaje głównym wyzwaniem w przypadku zabiegów angioplastyki wieńcowej (ang. percutaneus coronary intervention, PCI). Wprowadzenie stentów uwalniających leki (ang. drug eluting stent, DES) wyraźnie zmniejszyło jej częstość [1,2]. Niestety zabiegi PCI dotyczące zmian złożonych, długich, a szczególnie bifurkacji, wiążą się z wciąż relatywnie dużym ryzykiem restenozy oraz potrzeby ponownej rewaskularyzacji. W przypadku restenozy w DES szczególnie istotne jest rozpoznanie jej przyczyn, w czym pomocne mogą być dodatkowe metody obrazowania, takie jak ultrasonografia wewnątrzwieńcowa (ang. intra-coronary ultrasound, ICUS). Podstawowymi metodami leczenia restenozy są angioplastyka balonowa (ang. plain old balloon angioplasty, POBA) oraz implantacja DES. Pozostałe metody, takie jak brachyterapia, zastosowanie aterektomii kierunkowej lub rotacyjnej czy balonu tnącego, są zdecydowanie rzadziej stosowane z powodu swojej złożoności oraz braku udowodnionej przewagi [3][4][5]. W leczeniu tego typu zmian nową, interesującą opcją stały się balony pokryte lekiem (ang. drug eluting baloon, DEB).