Global climate change scenarios are seen as future concerns, but this is not the case for the Pacific island countries and territories. The natural sciences have already built substantial knowledge about the oceanographic, geological and atmospheric processed associated with global warming and ocean change. Nonetheless, deep views from the social sciences, as well as legal perspective, need to be collected, analysed and executed, in order to know what happens when the climate change effects threaten the viability of sovereign states. Small island developing states contributed the least to global warming, yet they are suffering the most from its effects, while legal consequences of losing the most or all of their territory will lead those nations to the threat of losing sovereign status in the international arena. The 8 Pacific Ocean, being the largest water basin on Earth, remains an isolated region in terms of geopolitics and research. This article is therefore a modest attempt to collect models and scenarios of the future of the Pacific states concerning their full existence as the equal legal entities, but also to present some international law proposals in this matter. Secondly, its goal is to sensitize European readers to certain issues of the geographically remote South Pacific, which might eventually affect all of us.

No abstract

The purpose of this article is to present and analyse regional integration in the South Pacific region, as well as to enumerate the potential challenges for public governance. The article is divided therefore into 5 sections, starting from introduction, where the author presents the idea of the research, gives definitions; second part deals with the South Pacific integration as an example of regionalisation, where it is necessary to present the characteristic features of the region, as well as its complex regional model of cooperation; third part enumerates obstacles for public governance gathered into categories of legal and extrajudicial challenges; forth part brings about some reason, why the Pacific microstates can be called as weak democracies; finally, fifth part forms the conclusion where the author summaries the whole research. The used methodology is the legal analysis, where the legal acts, as well as political declarations have been taken into account. Overall, regional integration in the South Pacific is weak because of a multitude of challenges for public governance. On the other hand, though, those challenges might become a motivation for the small island states to improve the level of regional governance.

Celem artykułu było zaprezentowanie sytuacji ludności Rapa Nui (Wyspy Wielkanocnej) oraz dokonanie jej prawnej analizy w świetle regionalnych norm prawa międzynarodowego. Rapa Nui została zaanektowana przez Chile w 1888 r. Od tego czasu obserwuje się łamanie praw ludności autochtonicznej zamieszkującej Wyspę. Sytuacja prawna mieszkańców Wyspy Wielkanocnej jest trudna ze względu na nierespektowanie przez chilijski rząd m.in. prawa do samostanowienia czy prawa do ochrony środowiska naturalnego. Założeniem badawczym było omówienie sytuacji faktycznej, w jakiej znajdują się autochtoni, oraz skonfrontowanie jej z sytuacją prawną, która daje sposobność do polepszenia trudnej pozycji Rapa Nui. Istnieje szereg norm prawa regionalnego Ameryki, wraz z serią wyroków Międzyamerykańskiego Trybunału Praw Człowieka, które mogą pomóc w faktycznym odzyskaniu swobód przez miejscową ludność, a także doprowadzić do poprawy ich sytuacji materialnej. Zastosowana metoda badawcza to metoda analizy prawnej, polegająca na analizie treści obowiązujących regulacji prawnych, umów prawa wewnętrznego, regionalnego sądownictwa oraz międzynarodowych porozumień regulujących sytuację mniejszości autochtonicznych, a także wewnętrznych danych urzędowych. Wyniki wskazują na konkretne możliwości prawne dla ludności Rapa Nui, która ma podstawy egzekwować swoje prawa w zakresie uniwersalnych swobód obywatelskich, respektowania ich konstytucyjnych praw społecznych i ekonomicznych wraz z prawem do życia w czystym środowisku naturalnym.

Warsaw Science Diplomacy School 2020 was the 1 st edition of summer school held together by the European Academy of Diplomacy, based in Poland, and the European Union led programme Inventing a shared Science Diplomacy for Europe (InsSciDE). The week-long venue took place online, due to the coronavirus pandemic, between 22-26 June 2020. Class of 2020 consisted of 28 participants from 6 continents, 10 European Union member states and 27 countries in total, where vast majority possessed different nationality and country of residence. Also, the mentors and instructors of the school came from over 13 institutions gathered in the InsSciDe consortium. Participants were divided into 4 teams where they were discussing study cases of how European science diplomacy applies to global challenges. The chosen challenges were the following: Natural resources as public goods for global health; A Matter of Global Epidemic Diplomacy; Scientists in diplomacy during the Scramble for Africa; and A co-production of science and diplomacy in the Law of the Sea.