No abstract

ACHTERGRONDIn de Oosterschelde is door de aanleg van de stormvloedkering (1986) sprake van 'zandhonger'. Het getij is verminderd, waardoor het evenwicht tussen erosie en sedimentatie is verstoord. Bij rustig weer bouwt het intergetijdengebied zich niet meer voldoende op, terwijl er wel afbraak optreedt tijdens stormen. Dit sediment verdwijnt in de geulen.Door de zandhonger neemt het areaal en de droogvalduur van het intergetijdengebied af, dit heeft negatieve effecten voor de ecologie: het areaal droogvallende platen en slikken neemt af, alsmede de duur dat deze platen droogvallen tijdens laagwater. Hierdoor hebben vogels die voor hun voedsel van deze gebieden afhankelijk zijn steeds minder foerageerareaal ter beschikking en wordt ook de tijd dat hun voedsel, de bodemdieren, bereikbaar zijn steeds kleiner. Daarnaast zorgen zandplaten, slikken en schorren voor een natuurlijke demping tegen golven. Dijken met een voorland (slikken en platen) worden minder belast. Door de erosie van de slikken en platen, wordt de levensduur van dijken verkort of moeten dijken zwaarder worden aangelegd. Naast de gevolgen voor natuur en veiligheid, heeft de zandhonger ook een negatieve invloed op de landschappelijke waarden en sociaaleconomische belangen in het gebied.De Oosterschelde is een Natura-2000 gebied en in dit verband heeft de overheid de verantwoordelijkheid om de natuurdoelen te behouden, te herstellen en eventueel te verbeteren. Voor elk Natura-2000 gebied gelden instandhoudingsdoelen, die aangeven welke leefgebieden en welke soorten (planten en dieren) behouden of hersteld moeten worden. De maatregelen die nodig zijn om de instandhoudingsdoelen te realiseren worden opgenomen in het Beheerplan Deltawateren. Voor het formuleren van deze maatregelen is kennis nodig.