Postpartum dysgalactia syndrome (PDS) is an economically important condition in sows. The syndrome is characterized by a reduced milk and colostrum production within 12 to 48 hours post partum. The objective of this study was to determine whether preventive treatment with ketoprofen (Ketofen®10%, Merial, Belgium) has a positive effect on the subclinical form of PDS. Sows (n = 39) were randomly divided into two groups: one served as control group whereas the other was treated intramuscularly with ketoprofen within twelve hours after parturition. During the first 24 hours postpartum, the rectal temperature of the sows decreased (-0.43 ± 0.13 °C) in the ketoprofen group. In the control group, an increase was seen (+0.07 ± 0.02 °C) (P < 0.05). There was no significant effect on back fat loss of the sows, weight gain of the piglets (n = 541) and survival rate. In conclusion, a single intramuscular administration of ketoprofen to sows shortly after farrowing decreased rectal temperature but did not improve the performance of the piglets.

An open, multi-centre study was carried out in 117 pregnant women presenting with vaginal candidosis to assess the effectiveness of econazole in providing mycological control and symptom relief, and in preventing, as far as possible, the risk of contamination of the newborn: nearly 50% of the patients were in the last month of pregnancy. Patients received a single course of econazole given as 1 vaginal pessary (150 mg) on 3 consecutive days. Clinical and mycological assessments were made 1 week after the end of treatment and again at delivery, unless it happened before the first control visit. The infants were investigated at birth and 1 week afterwards. An 80% mycological cure rate was obtained and there was complete or marked relief of symptoms in the majority of patients after treatment. Twenty patients received further antimycotic treatment before delivery either because of failure (13) or relapse (7) after the single course of econazole. The relapse rate was 13.3%. No congenital abnormality was observed in the neonates and only 1 infant, born to a mother who was positive for Candida at the time of delivery, developed oral candidosis. Local tolerance of the vaginal pessaries was good and there were no reports of side-effects.

Ovariële cysten vormen een belangrijke oorzaak van verminderde vruchtbaarheid bij gelten en zeugen. Hoewel het ontstaansmechanisme nog niet volledig bekend is, wordt aangenomen dat folliculaire cysten ontstaan door het doorgroeien van rijpe follikels wanneer de LH-piek onvoldoende hoog is en ovulatie uitblijft. Luteale cysten ontstaan mogelijk door een voortijdige sluiting van de follikelwand na ovulatie. De ontwikkeling van ovariële cysten is multifactorieel en de gevoeligheid voor deze aandoening wordt deels genetisch bepaald. Bekende risicofactoren zijn stress, mycotoxinen en een langdurige en/of een ongepaste toediening van hormonale producten. Daarnaast spelen wellicht nog tal van onbekende factoren een rol. Ovariële cysten kunnen leiden tot anoestrus, oestrus met onregelmatige intervallen, gedragsveranderingen, verlaagde drachtigheidspercentages en een kleinere worpgrootte. Desalniettemin worden niet alle gevallen klinisch opgemerkt. De diagnose wordt gesteld via echografisch onderzoek. Een medicamenteuze behandeling is mogelijk (GnRH, hCG of PGF2α) maar de kans op een succesvolle dracht binnen 42 dagen na de behandeling blijft lager dan 50%. Meestal wordt beslist om de zeug af te voeren naar het slachthuis.