Background The Rotterdam Elderly Pain Observation Scale (REPOS) has been proven useful to assess pain in noncommunicative and cognitively impaired nursing home residents. We evaluated whether the REPOS is also reliable and valid for pain assessment in the hospital setting. Methods In this prospective multicenter observational study, surgical patients were observed perioperatively at bedside and internal medicine patients were filmed during a possible painful moment and at rest. Pain behavior was assessed from the video recordings with the REPOS and the Pain Assessment Checklist for seniors with Severe Dementia—Dutch language (PACSLAC‐D). Longitudinal associations between REPOS score and numeric rating scale pain ratings from observers and nurses (NRSobs and NRSproxy) corrected for patients’ gender were assessed with linear mixed models. Results In total, 72 patients were included; 118 observations of surgical and 68 observations of internal medicine patients were analyzed. Interobserver reliability between the researcher and 2 other observers was good, with Cohen's kappa values of 0.71 (confidence interval [CI] 0.59 to 0.83) and 0.84 (CI 0.74 to 0.94), respectively. The intraobserver reliability of the principal investigator was good, with Cohen's kappa 0.82 (CI 0.67 to 0.91). Linear mixed modeling revealed correlation values between the REPOS and NRSobs of 0.67 and the REPOS and NRSproxy of 0.73. Optimal sensitivity (78%) and specificity (90%) for the detection of pain were found with a REPOS cutoff score of ≥3, using an NRS score of ≥4 as the reference value. Conclusions The REPOS is reliable and valid for the assessment of postoperative and chronic pain in hospital patients who cannot self‐report pain.

Cognitieve stoornissen kunnen de beleving van pijn veranderen en de diagnostiek en behandeling bemoeilijken. In deze review wordt vanuit een interdisciplinair perspectief de epidemiologie van pijn bij cognitieve stoornissen en de stand van zaken besproken, en samengevat waar de kennishiaten nog liggen. Dit wordt gedaan vanuit vier domeinen, namelijk 1) biologie en neuropathologie, 2) beoordeling en assessment, 3) behandeling en management, en 4) contextuele factoren zoals organisatie en opleiding. De kennishiaten bij deze 4 domeinen zijn: 1) (Biologie): Hoe verandert de pijnervaring en de uiting van pijn bij de verschillende vormen van cognitieve stoornissen? Wat zijn de oorzaak en de gevolgen van pijn in deze groepen? 2) (Assessment): Hoe herkennen, beoordelen en meten we pijn goed, als zelfrapportage niet betrouwbaar is? 3) (Behandeling): Welke behandelingen voor pijn zijn effectief? Hoe kun je die goed interdisciplinair uitvoeren? Hoe zorgen we voor goede implementatie van pijn meten en pijnbehandeling? Vooral ook van niet-farmacologisch behandelen, hoe kunnen we observaties tussen verschillende disciplines, of tussen familie en zorgverleners, beter communiceren zodat herkenning van pijn, en monitoring/evaluatie van behandeling wordt verbeterd? 4) (Contextueel): Wat kunnen we in het onderwijs doen om meer begrip, kennis en vaardigheden op dit gebied te ontwikkelen?