Bu çalışma bir üniversitenin Sağlık Bakım Hizmetleri Bölümü’nde eğitim alan evde hasta bakımı ve yaşlı bakımı programı öğrencilerinde atılganlık ve mutluluk düzeyini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma kapsamına 95 öğrenci alınmıştır. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Rathus Atılganlık Envanteri ve Mutluluk Ölçeği kullanılmıştır. Normal dağılımlı verilerin değerlendirilmesinde ortalama, standart sapma, yüzde, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon istatistik tekniklerinden yararlanılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin %62.1 ile 59’u kadın, %78.9 ile 75’i 18-20 yaşındadır. Sağlık Bakım Hizmetleri Bölümü öğrencilerinin atılganlık düzeylerinin orta düzeyde (117.25±48.66) ve mutluluk düzeylerinin ise ortalamasının 21.89±6.44 şeklinde olduğu görülmektedir. Araştırmamız da öğrencilerin atılganlık düzeyleri ile mutluluk düzeyleri arasında orta düzeyde anlamlı pozitif bir ilişki bulunmuştur (r=0.456**, n=95, p

Giriş ve Amaç: Teknolojinin en önemli buluşlarından olan akıllı telefonlar günlük hayatta artık bireylerin vazgeçilmez bir parçası halini almıştır. Aslında doğru kullanıldığında zaman/kaynak tasarrufu, özgürlük sağlamasına karşın yanlış kullanımı stres, bağımlılık gibi psikolojik alt yapılı birçok sıkıntılara neden olmaktadır. Özellikle gençler arasında kullanımı yaygın olan mobil telefonlar, üniversiteli neslin üretkenliği ve verimliliğini de etkilemektedir. Çalışma, bir devlet üniversitesi öğrencilerinin doğada teknolojisiz geçirdikleri zamanın nomofobi düzeylerine ve bununla ilişkili faktörlere etkilerini belirlemek ve en çok endişelendikleri durumları ortaya çıkarmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Çalışmada öğrencilerin nomofobi düzeylerini ve endişelerini ölçmek amacıyla ölçmek amacıyla; tek gruplu ön test-son test modeli olarak niceliksel ve öğrencilerin bu konuyla ilgili endişelerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi amacıyla niteliksel tasarımlı karma yöntem uygulanmıştır. Bulgular: Gezi öncesinde öğrencilerin nomofobi düzeyleri %78 ortalama ile orta düzeyde bulunurken, gezi sonrasında bu oran %62 ile düşük orta düzeye inmiştir. Anne ve baba tutumları, yaş grupları ve telefon kontrol sıklığı değişkenleri ile nomofobi düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Öğrencilerin %54,4’ünün günlük ortalama telefon kullanım süreleri 5-7 saat, günlük telefon kontrol sıklığı %55,2 ile 11- 60 dakika arasındadır. Öğrencilerin en çok endişe ettikleri konularda ilk sırayı “telefon ve internet ile ilgili endişeler” almaktadır. Sonuç: Üniversite öğrencilerinin gezi öncesi ve gezi sonrasında nomofobi düzeyleri arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir.