This article explores how the Gender Pension Gap (GPG)—the relative difference in average pension received by men and women—might evolve in the future in various European countries, given past, current, and projected future labour market behaviour and earnings of women and men, and current pension regulations. The GPG reflects career inequalities between women and men, though these are partly mitigated by the redistributive impact of the public retirement pensions. They are further mitigated by survivor benefits. This study aims to document both mechanisms in the projections of the GPG. As the GPG varies widely across European countries, we analyse countries with a high (Luxembourg), high and low middle (Belgium and Switzerland Portugal), and low (Slovenia) GPG. We find that the GPG will fall significantly in all five countries over the coming decades. The fundamental drivers behind this development are discussed. In addition to the base scenario, we simulate two variants to show the impact of the Gender Pension Coverage Gap and of survivor pensions. Additionally, we project the GPG if current labour market gender gaps were to remain at their present level, and, conversely, if these were to disappear overnight. These alternative scenarios, one of which also serves as a robustness test, suggest that the future decline of the GPG is largely the result of labour market developments that have already happened during the past decades.

No abstract

No abstract

Dit vierde en laatste nummer van de jaargang 2008 van het Tijdschrift voor Sociologie bevat twee artikels, een onderzoeksnota en een aantal boekbesprekingen. De redactie feliciteert Jannick Demanet met het winnen van Acco-Prijs van de Vereniging voor Sociologie en publiceert met veel genoegen zijn artikel. (Pas afgestudeerden kunnen voor deze Prijs op basis van hun eindverhandeling een artikel indienen.) In zijn bijdrage over pestgedrag in het secundair onderwijs confontreert Demanet twee theorieën met elkaar. De eerste zegt dat pesters eerder de scholieren met hoge sociale status zijn, die via het pesten hun dominantie willen bevestigen en verdedigen. Daartegenover staat de sociale controle theorie, die stelt dat pesters eerder personen zijn met lage sociale competentie. Hun zwakkere sociale bindingen betekenen dat zij minder gevoelig zijn voor sociale controle die pesten moet beletten. De resultaten van het empirisch onderzoek blijken -wellicht voor velen verrassend -de eerste theorie meer te ondersteunen dan de tweede. Demanet blijft niet bij deze vaststelling staan, maar bespreekt in zijn laatste sectie op genuanceerde wijze de verschillende circuits van sociale controle (peer-group, school, ouders) en hoe deze al dan niet een rem kunnen zijn op pestgedrag. In mijn ogen is dit artikel een schoolvoorbeeld van goede sociologie: een maatschappelijk relevant onderwerp, goede theoretische inbedding, maar tegelijk oog voor de complexe sociale werkelijkheid, zonder in formalisme te vervallen, en een degelijke empirische toetsing.