Numerous studies on unrealistic optimism (UO) have shown that people claim they are less exposed to COVID-19 infection than others. Yet, it has not been assessed if this bias evolves; does it escalate or diminish when the information about the threat changes? The present paper fills this gap. For 12 months 120 participants estimated their own and their peers’ risk of COVID-19 infection. Results show that UO regarding COVID-19 infection is an enduring phenomenon–It was the dominant tendency throughout almost the entire study and was never substituted by Unrealistic Pessimism. While the presence of UO-bias was constant, its magnitude changed. We tested possible predictors of these changes: the daily new cases/deaths, the changes in governmental restrictions and the mobility of participants’ community. Out of these predictors, only changes in governmental restrictions proved to be significant- when the restrictions tightened, UO increased.

Numerous studies on unrealistic optimism (UO) have shown that people claim they are less exposed to COVID-19 infection than others. Yet, it has not been assessed if this bias evolves; does it escalate or diminish when the information about the threat changes? The present paper fills this gap. For 12 months 120 participants estimated their own and their peers' risk of COVID-19 infection. Results show that UO regarding COVID-19 infection is an enduring phenomenon – It was the dominant tendency throughout almost the entire study and was never substituted by Unrealistic Pessimism. While the presence of UO-bias was constant, its magnitude changed. We tested possible predictors of these changes: the daily new cases/deaths, the changes in governmental restrictions and the mobility of participants' community. Out of these predictors, only changes in governmental restrictions proved to be significant- when the restrictions tightened, UO increased.

Streszczenie. Opracowanie obejmuje fragment dawnego założenia pałacowo-parkowego w Międzyrzecu Podlaskim o powierzchni 6,09 ha. Podstawę do odczytania historycznego kształtu kompozycji parkowej stanowiła analiza materiałów archiwalnych oraz badania terenowe. Celem pracy było sporządzenie koncepcji rewaloryzacji obiektu. Pierwszą drewnianą siedzibę w Miedzyrzecu wybudował Gabriel Tęczyński na początku XVII w. Później dobra międzyrzeckie należały do wielu rodów m.in. Potockich (właścicieli Wilanowa). Do czasów współczesnych zachował się pałac projektu Antoniego Dygata z lat 30. XX w. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków, należy do Gminy Miejskiej i mieści się w nim Miejski Ośrodek Kultury. Założenie parkowe jest efektem nawarstwienia następujących po sobie kolejnych faz stylistycznych, począwszy od dworu z renesansowymi ogrodami kwaterowymi, przez barokowy i klasycystyczny ogród, aż do parku krajobrazowego. Obecnie teren całego kompleksu jest zaniedbany. Widoczne są zamierające drzewa, samosiewy i nieformalne ciągi komunikacyjne.