When Tone Bringa published Being Muslim the Bosnian Way in 1995, the book soon became the hallmark of anthropological studies of Islam in Southeast Europe. In the wake of the tragic events in Bosnia-Herzegovina ensuing from the breakdown of Yugoslavia, it provided much needed intimate insights into the complex entanglement of religion, politico-religious symbolism and identitarian politics in the wartorn country. Furthermore, it complicated the immediate proliferation of the ‘quick solution’ paradigms – clash of civilisations, or ‘old’ ethnic hatred – that had been adopted with ease by many international and local politicians, as well as by scholars working in the region, and that soon became the mainstream of academic discourse during and especially in the years after the war.

No abstract

WStĘp Antropologia kultury od ostatnich kilku dekad "zmierza się" z określeniem własnej tożsamości w obrębie nauk humanistycznych i społecznych. Rozmyciu uległy jej sztywne granice jako nauki, której celem miał być opis i analiza zjawisk kulturowych odległych, egzotycznych ludów. Prowadzimy badania w dużych miastach, transnarodowych korporacjach, w Internecie lub wśród członków własnej rodziny, a także analizujemy rozmaite dyskursy. I nie zajmujemy się jedynie tradycyjnymi dla naszej dyscypliny zagadnieniami, takimi jak pokrewieństwo, obrzędowość rodzinna i doroczna oraz magia. Również w związku z przemianami współczesnego świata "tubylcy" są znacznie bardziej mobilni niż byli dawniej, studiują antropologię, a wielu z nich wiedzie życie nieróżniące się od naszego. Z tym wszystkim wiążą się kłopoty natury teoretycznej, metodologicznej i etycznej. Są to m.in. dylematy, w jaki sposób określić granice i specyfikę naszej dyscypliny, jak przeformułować pewne definicje związane z rozumieniem wielu współczesnych zjawisk kulturowych lub jak poradzić sobie z kwestią anonimowości rozmówców, autorytetu etnograficznego i autorstwa tekstu antropologicznego. Niniejszy tekst składa się z dwóch części. Pierwsza z nich porusza wybrane problemy metodologiczne i etyczne wynikające z prowadzenia badań terenowych w zachodniej Macedonii, druga-wynikająca w pewnej mierze z pierwszej-ma na celu przedstawienie dyskursu politycznego i naukowego związanego z macedońskojęzycznymi Muzułmanami (Torbeszami) w Macedonii: na czym polega kwestia wykorzystania wiedzy miejscowych naukowców i współpracy z nimi podczas opracowywania wyników badań.

No presente artigo, discute-se o conceito acerca da paisagem linguística. Combinando os métodos etnográficos com os linguísticos, visa-se fornecer uma imagem mais completa de dois lugares diversos: a da cidade suburbana de Varsóvia e a de uma colônia habitada por descendentes de migrantes poloneses no Brasil. Argumenta-se que a análise dos aspectos materiais do espaço público observados nestas regiões, bem como os provenientes dos encontros etnográficos, nos permite entender melhor a visibilidade e a invisibilidade dos vários grupos em questão. Por outro lado, nos permite também observar diversas práticas de comunicação formais e informais e reconhecer o espaço limitado para expressar a diversidade linguística e étnica, acessível para aqueles que habitam o município. Além disso, acredita-se que a análise da comunicação escrita é insuficiente, porque alguns grupos estão presentes mais auditivamente do que visualmente.

No abstract