No abstract

Utzowi-rozmowy z nimi były ważnym etapem poszukiwania sposobu zmierzenia się z dokumentami, o których piszę. Joannie Lisek szczególnie też dziękuję za nieustanną zachętę do pisania. Artykuł ten stanowi bardzo wstępny etap badań nad tą korespondencją oraz kwestią kulturowego kontaktu polsko-jidyszowego, który można z nich wyczytać. Badania zostały sfinansowane ze środków Narodowego Centrum Nauki w ramach finansowania stażu po uzyskaniu stopnia naukowego doktora na podstawie decyzji numer DEC-2015/16/S/HS2/00259.

Współcześnie wiele młodych osób spotyka się z szeregiem niepowodzeń na różnych gruntach. Problemy szkolne, konflikty rówieśnicze, rozterki miłosne czy zaburzone relacje rodzinne to tylko niektóre przykłady codziennych trosk adolescentów. Kryzys relacji z drugim człowiekiem, zaburzone więzi rodzinne, brak autorytetu wzmaga u adolescenta potrzebę stymulacji, często za pomocą toksycznych substancji. Duża ilość wolnego czasu, brak zainteresowań, otwartość na nowe doznania powodują, że nastolatek poszukuje nowych przeżyć i pragnie, by jego świadomość chodź na chwilę nabrała nieco innego wymiaru. Wtedy właśnie na drodze pojawia się złoty środek'' w postaci alkoholu, narkotyku, tytoniu czy innych substancji psychoaktywnych. Niezwykle ważną rolę odgrywa w tym czasie środowisko rówieśnicze, które to wpływa na zmianę światopoglądu młodej osoby poprzez efekt naśladownictwa. Potrzeba przynależności do grupy i wyznawania tych samych wzorów, norm i wartości jest na tyle ważna, że trudno o samodzielne i racjonalne podejmowanie decyzji przez nastolatka. Celem artykułu jest przybliżenie działań profilaktycznych, które pozwolą ograniczyć i zniwelować zjawisko spożywania przez młodzież substancji psychoaktywnych. Publikacja porusza również zagadnienie współczesnych problemów i zagrożeń, z jakimi w codziennym życiu spotyka się młody człowiek, jak również pozwala poznać przyczyny zażywania toksycznych substancji przez adolescentów. Znacząca część artykułu poświęcona jest roli rodziny,

No abstract

Autobiographies frequently feature the author’s understanding of home as an anchoring ground for the creation of the self. While home in such texts often invokes childhood and family, in the context of Jewish life in twentieth-century Eastern Europe, home became a complex site with a double function. Because the German authorities targeted Jewish material culture early in World War II, the destruction of communal buildings and family dwellings was unavoidable; for many, it was the first encounter with what would become the Nazi project to murder the Jews of Europe. We argue that home in Jewish wartime autobiographical texts is made to signify both a nostalgic longing for the place and objects that represent intimacy, shelter, and belonging, and at the same time, a marker of profound losses. We trace this double meaning of home by analyzing a range of Polish-Jewish ego-documents from the 1940s. Through this analysis, we show that home’s double function allowed the authors to inhabit (textually) a place of memory, asserting a claim to a prewar life with its own specific material culture, while also depicting a haunted emptiness that stands in for other losses that the writer cannot represent through language. To develop this elaboration of home’s function in the texts, we draw on and expand the concept of domicide, which identifies the loss of home as a specific type of violence. We conclude that the impact of anti-Jewish violence on the self is expressed through memory and uncanny hauntings of material culture.