Assisted phytoextraction is the application of chelators into soil to enhance plant tolerance to heavy metals. During this process, water‐soluble complexes of chelators and toxic elements are formed. This contributes to increased leaching of pollutants from soil into groundwater. The aim of the study was to determine the extent of leaching of mercury from soil during chemically assisted phytoextraction. The process was enhanced by use of EDTA, KI and citric acid in different concentrations. The leaching of mercury from contaminated soil was in the range 39.4–44.1% depending on the time and the concentration of mercury. Application of each of the chelators used during the experiment increased the leaching of mercury from soil. The highest Hg leaching was observed for the process in which EDTA was used as a soil amendment. Leaching of mercury from contaminated soil was dependent on both mercury and chelator concentration. The higher the chelator concentration in soil, the greater the mercury leaching. The results of the study showed that the lowest Hg leaching was observed in the process in which citric acid was applied to the soil. Therefore, use of this compound as a chelator during assisted phytoextraction of Hg contaminated soil should be recommended. Copyright © 2012 Society of Chemical Industry

Pojawienie się dysfunkcji wpływa w określony sposób na funkcjonowanie człowieka, jego środowisko, relacje z innymi. Osoba z niepełnosprawnością ruchową potrzebuje umiejętności, które pozwolą jej odzyskać samodzielność, poczucie własnej wartości. Działanie wielu instytucji nakierowane jest na wyrównywanie szans, przeciwdziałanie dyskryminacji społecznej i zawodowej. Mimo wielotorowych działań, nadal zauważa się wykluczenie społeczne osób z różnorodnymi dysfunkcjami. Jedną z ciekawszych inicjatyw, wychodzącą naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom osób niepełnosprawnych ruchowo, zwłaszcza po urazie rdzenia kręgowego, jest idea rehabilitacji środowiskowej, mająca swój rodowód w USA, a rozwinięta w Szwecji jako ruch Aktywnej Rehabilitacji. W Polsce propagowaniem i realizacją aktywnej rehabilitacji zajmuje się organizacja pozarządowa – Fundacja Aktywnej Rehabilitacji (FAR), która powstała z inicjatywy „wózkowiczów dla wózkowiczów”. W niniejszym artykule zostały zaprezentowane wyniki badań efektów działań Aktywnej Rehabilitacji, wspierających proces aktywizacji społecznej osób niepełnosprawnych ruchowo, a mających na celu aktywne włączanie tych osób w nurt życia społecznego, zwiększanie ich niezależności życiowej. Szczególny nacisk został położony na rolę wzorca osobowego w Aktywnej Rehabilitacji.

„Najbardziej niezmiennym i ważnym pytaniem życia jest: Co robisz dla innych?” (Martin Luther King Jr). To właśnie jest istota wolontariatu, która polega na świadomej oraz bezinteresownej pracy na rzecz społeczności, to okazywanie pomocy, ale też lekcja proszenia o nią. Odpowiedź na tak postawione pytanie nie jest łatwa, zwłaszcza dla osoby niepełnosprawnej. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy osoba niepełnosprawna może być również dawcą działań wolontariackich, a nie tylko ich biorcą. Szczególne miejsce w analizie aktywności społecznej, jaką jest między innymi wolontariat, mają kwestie dotyczące osób niepełnosprawnych. Uczestnictwo społeczne, związane z nim mechanizmy integracji lub wykluczenia są zjawiskami o charakterze procesualnym. Prowadzone przeze mnie badania niepełnosprawnych wolontariuszy są próbą odpowiedzi na pytania: jakie czynniki, procedury czy mechanizmy stoją za podjęciem aktywności społecznej lub jej brakiem, czy działalność wolontariacka osób niepełnosprawnych jest pożądaną drogą wyjścia z kręgu osób biernych, wykluczonych. Dla osób z ograniczeniami sprawności, aktywność społeczna mogłaby bowiem stać się alternatywnym źródłem pozyskiwania pomocy, wsparcia, a także pozytywnym „lustrem”, mogącym wpłynąć na podniesienie ich samooceny. Badanie skoncentrowałam na wolontariuszach z niepełnosprawnością ruchową.