Glyphosate is the active ingredient of Roundup®, which is one of the most popular herbicides worldwide. Although many studies have focused on the reproductive toxicity of glyphosate or glyphosate-based herbicides, the majority of them have concluded that the effect of the specific herbicide is negligible, while only a few studies indicate the male reproductive toxicity of glyphosate alone. The aim of the present study was to investigate the effect of 0.36 mg/L glyphosate on sperm motility and sperm DNA fragmentation (SDF). Thirty healthy men volunteered to undergo semen analysis for the purpose of the study. Sperm motility was calculated according to WHO 2010 guidelines at collection time (zero time) and 1 h post-treatment with glyphosate. Sperm DNA fragmentation was evaluated with Halosperm® G2 kit for both the control and glyphosate-treated sperm samples. Sperm progressive motility of glyphosate-treated samples was significantly reduced after 1 h post-treatment in comparison to the respective controls, in contrast to the SDF of glyphosate-treated samples, which was comparable to the respective controls. Conclusively, under these in vitro conditions, at high concentrations that greatly exceed environmental exposures, glyphosate exerts toxic effects on sperm progressive motility but not on sperm DNA integrity, meaning that the toxic effect is limited only to motility, at least in the first hour.

No abstract

Specific aim: We have previously shown that platelets from patients with myocardial infarction (with ST elevation-STEMI) can activate T cells in vitro. In this study we wanted to expand our initial observation and explore the mechanism of this T cell activation. Methods: After written informed consent was obtained, peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) were isolated from heparinized venous blood obtained from 30 patients with STEMI (28 men and 2 women) at the time of hospital admission at diagnosis, before receiving any treatment, as well as 5 days and 30 days later. We also analyzed 15 healthy subjects (12 men and 3 women), and 7 patients with unstable angina who served as the disease control group. PBMCs were analyzed by flow cytometry with the following markers and their isotypic controls: CD4, CD25, CD127, FOXP3, and CD69. We also isolated platelet rich plasma or plasma alone from the patients and the healthy subjects, and used in mixed cultures with PBMCs. miR 155 levels were examined with real-time PCR. Results: Initially, we incubated T cells with platelets from patients with STEMI and examined T cell activation by CD69 expression. These T cells showed increased expression of CD69 compared to T cells treated with platelets from healthy subjects (p<0.05). No T cell activation was observed following incubation with plasma alone from patients or healthy controls. Next, the percentages of CD4+CD25+hi CD127low FOXP3+ (regulatory T cells, Tregs) were examined in all study subjects. Patients at presentation showed comparable Treg levels with the controls (healthy subjects and disease control group). Five days later, patients with STEMI displayed increased levels of Tregs compared with the controls (p<0.05) (Fig.2). To explore the mechanism of Treg up-regulation the miR155 levels through real time PCR were evaluated. Patients with STEMI showed comparable levels of miR155 at presentation, but five days later showed decreased miR155 levels compared to controls (p<0.001) (Fig. 1); we observed an inverse correlation between miR155 levels and Treg numbers in patients with STEMI. At re-evaluation, one month later, patients with STEMI displayed Treg numbers comparable to the initial presentation levels Conclusion: Herein, we show that platelets from patients with STEMI can activate T cells in vitro. This platelet activation in patients with STEMI, results in an increase in Tregs through down-regulation of miR155, that return to normal levels a month later. This Treg increase reflects possibly an effort to suppress immune system activation secondary to platelet activation, shortly after the infarct. Figure 1 Figure 1. Figure 2 Figure 2. Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Σκοπός. Τα Τ κύτταρα έχουν εμπλακεί στην παθογένεση του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Οι μεταβολές των Treg σε ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανύψωση ST (STEMI) δεν έχουν μελετηθεί πλήρως. Τα αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI ενεργοποιούνται. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό πώς αλληλεπιδρούν τα αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI με άλλα κύτταρα. Στόχος μας ήταν να διερευνήσουμε εάν τα Τ κύτταρα μπορούν να ενεργοποιηθούν από τα κυκλοφορούντα ενεργοποιημένα αιμοπετάλια σε ασθενείς με STEMI και να διερευνήσουμε πώς επηρεάζονται τα ρυθμιστικά κύτταρα.Μέθοδοι και αποτελέσματα. Μονοπύρηνα κύτταρα του περιφερικού αίματος απομονώθηκαν από 33 ασθενείς με STEMI (29 άνδρες, 4 γυναίκες, μέση ηλικία 62,5 ετών) κατά την εισαγωγή στο νοσοκομείο κατά τη διάγνωση, καθώς και 5 ημέρες και 30 ημέρες αργότερα. Δέκα υγιή άτομα και 5 ασθενείς με ασταθή στηθάγχη χρησίμευσαν ως ομάδες ελέγχου. Αναλύσαμε τα ποσοστά των κυττάρων CD4 + CD25high + FOXP3 + που αντιπροσωπεύουν τον υποπληθυσμό των ρυθμιστικών κυττάρων (Tregs) και στα τρία χρονικά σημεία όπως περιγράφεται παραπάνω. Τα επίπεδα κυττάρων miR155 αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας realtime PCR σε δείγματα από ασθενείς και υγιή άτομα.Τα Τ κύτταρα που επωάστηκαν με αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI παρουσίασαν στατιστικά σημαντική αύξηση της έκφρασης CD69 σε σύγκριση με τα Τ κύτταρα που επωάστηκαν με αιμοπετάλια από υγιή άτομα (2,163% έναντι 0,575%, ρ = 0,013), δείχνοντας ότι τα Τ κύτταρα ενεργοποιούνται από τα ενεργοποιημένα αιμοπετάλια. Στη συνέχεια, εξετάσαμε τα ποσοστά του Treg. Δεν υπήρχε στατιστική διαφορά στα ποσοστά Treg μεταξύ των ασθενών σε άτομα παρουσίασης και ελέγχου. Ωστόσο, 5 ημέρες αργότερα, οι ασθενείς με STEMI παρουσίασαν στατιστικά σημαντική αύξηση στους αριθμούς Treg σε σύγκριση με τις 2 ομάδες ελέγχου. Ένα μήνα αργότερα, οι αριθμοί Treg επέστρεψαν στα αρχικά επίπεδα παρουσίασης. Οι ασθενείς με STEMI παρουσίασαν συγκρίσιμα επίπεδα miR155 κατά την εισαγωγή τους με υγιή άτομα. Πέντε ημέρες αργότερα, όμως, οι ασθενείς με STEMI είχαν στατιστικά σημαντική μείωση των επιπέδων miR155 (p <0,001) που συσχετίστηκε αντιστρόφως με τους αυξημένους αριθμούς Treg που παρατηρήθηκαν στο ίδιο χρονικό σημείο.Συμπέρασμα. Περιγράφουμε για πρώτη φορά ότι τα αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI μπορούν να ενεργοποιήσουν Τ κύτταρα ex vivo, το οποίο είναι ειδικό μόνο για αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI. Τα Treg στους ασθενείς αυξάνονται λίγο μετά το STEMI και επιστρέφουν σε επίπεδα συγκρίσιμα με αυτά των υγιών ατόμων εντός ενός μήνα. Μηχανικά, αυτή η ανοδική ρύθμιση των Tregs φάνηκε να μεσολαβείται, τουλάχιστον εν μέρει, από μια μειωμένη έκφραση του miR155. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι τα αιμοπετάλια από ασθενείς με STEMI μπορούν να ενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα Tregs αυξάνονται κατά τις πρώτες ημέρες μετά το STEMI και πιθανώς αντιπροσωπεύουν το υποσύνολο Τ κυττάρων που προσπαθεί να εξαλείψει την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και τη φλεγμονώδη απόκριση. Αυτή η παρατήρηση μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων παραγόντων που στοχεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να συνδυαστούν με τις τρέχουσες επιλογές θεραπείας.