żywieniowa w jadłowstręcie psychicznym: rola i zakres pracy dietetyka w zespole terapeutycznym. Med Og Nauk Zdr. 2017; 23(2): 122-128. doi: 10.26444/monz/75337 Streszczenie Wprowadzenie. Specyfika zaburzeń odżywiania, czyli jadłowstrętu psychicznego (Anorexia nervosa) jest zjawiskiem złożo-nym, będącym wynikiem wielu czynników psychologicznych, społecznych i biologicznych. Stosowanie restrykcyjnych diet w celu obniżenia masy ciała i poczucie strachu przed przyrostem masy ciała wzmacnia objawy tej choroby. Heterogeniczność problemu obejmuje terapię farmakologiczną, psychoterapię i leczenie niefarmakologiczne. Istotnym elementem leczenia zaburzeń odżywiania jest rehabilitacja żywieniowa przygotowana przez dietetyka. Celem tej rehabilitacji w anoreksji jest poprawa stanu odżywienia pacjenta oraz normalizacja masy ciała. Cel pracy. Głównym celem pracy była charakterystyka roli i zadań dietetyka w zespole terapeutycznym, który prowadzi terapie pacjentów z jadłowstrętem psychicznym. W artykule przedstawiono także stosowane metody oceny sposobu żywienia pacjentów z anoreksją z uwzględnieniem zapotrzebowania energetycznego, makro-i mikroskładników w poszczególnych fazach terapii. Skrócony opis stanu wiedzy. Rola dietetyka w zespole terapeutycznym dotyczy dwóch kluczowych elementów. Przede wszystkim, dietetyk powinien wraz z lekarzem przeprowadzić ocenę stanu odżywienia pacjenta, natomiast w dalszej kolejności, ocenić jego aktualny sposób żywienia. Należy podkreślić, że dane dotyczące oceny stanu odżywienia oraz sposobu żywienia są użyte do przygotowania odpowiedniej indywidualnej rehabilitacji żywieniowej, która uwzględnia zapotrzebowanie nie tylko na energię, ale także makro-i mikroskładniki. Podsumowanie. Dietetyk pełni kluczową rolę w przygotowaniu indywidualnej rehabilitacji żywieniowej dla pacjentów z anoreksją na podstawie danych dotyczących oceny stanu odżywienia i żywienia. Słowa kluczowedieta, terapia, anoreksja, zaburzenia odżywiania, dietetyk WSTĘP Jadłowstręt psychiczny (Anorexia nervosa) jest chorobą zaliczaną do grupy zaburzeń odżywiania. Zgodnie z obowią-zującą w Europie Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), omawiana jednostka chorobowa cechuje się nieprawidłowymi zachowaniami ży-wieniowymi, wśród których dominują drastyczne restrykcje dietetyczne (w tym głodówki), a także znaczący ubytek masy ciała oraz liczne zaburzenia endokrynologiczne. Należy również zaznaczyć, że u pacjentów z anoreksją obserwuje się wysokie nasilenie strachu przed przyrostem masy ciała, który wzmacnia objawy chorobowe [1,2].Szacuje się, że od 0,9% do 4,3% kobiet oraz od 0,2% do 0,3% mężczyzn cierpi na zaburzenia odżywiania [3]. Według badań epidemiologicznych rozpowszechnienie anoreksji w populacji ogólnej wynosi -w zależności od źródła -od 1,2% do 2,4% [4,5,6]. Dodatkowo należy podkreślić, że zaburzenia odżywiania są coraz większym problemem wśród młodych osób w okresie adolescencji, czyli między 15. a 18. rokiem życia. Szacunkowe dane epidemiologiczne podają, że częstość zachorowalności na anoreksję...