The reality of people with ID changed during the pandemic COVID-19. Most institutions supporting people with ID switched to remote work. This required some major adaptation to these individuals' new realities, their immediate families, and facility staff. Supporting and monitoring the quality of life of individuals with disabilities and their family members during a crisis is an essential topic of current research. This research project aimed to explore the experiences of parents of adults with ID in relation to remote support provided by public support agencies. In a qualitative study, the authors used semistructured individual interviews with caregivers of people with ID. Data analysis distinguished the following categories: parents as therapists, organization difficulties, material problems, lack of social contacts, positive solutions, and difficult behavior. The results show the difficulties of parents in balancing professional, domestic, and supporting tasks. The study was the first in Poland to report on the qualitative assessment of remote support for people with ID during COVID-19. Further, more extensive research is needed to search for solutions that respect the rights of people with disabilities to professional support.

No abstract

Background The diverse nature of parenting among people with intellectual disabilities can be affected by many factors, including stereotypes, experiencing social isolation, living in poverty, suffering from chronic diseases and limited access to health care. Because of these factors, people with intellectual disabilities are not readily viewed as potential parents by society. Method The research was conducted using the photovoice method, which analyses photographs taken by participants—seven mothers with intellectual disabilities (aged 22–43). Results Thematic analysis yielded six main areas: pregnancy and childbirth, household duties—everyday life, caring for children, the importance of motherhood for a woman, parenting problems and difficulties, and types and forms of assistance. Conclusion Raising a child has become a life goal for the interviewed women. However, there were also difficulties in their lives, which have not been solved by formal and informal support. Individual support for mothers should include tailor‐made sexual education, access to gynaecological care or long‐term family support.

Seksualność nie wynika z naszego wyboru, tylko jest naturalną częścią życia każdego człowieka. Każda jednostka ma prawo do przeżywania i rozwijania własnej seksualności, niezależnie od płci, wieku, orientacji seksualnej czy niepełnosprawności. W przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną seksualność jest sferą drugorzędną, wypieraną przez stan niepełnosprawności i rehabilitację. W artykule postawiono tezę, że seksualność dziecka z niepełnosprawnością intelektualną została wyeliminowana przez stan niepełnosprawności. Występuje w związku z tym zjawisko „bezpłciowości” dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. W opracowaniu opisano także uwarunkowania rozwoju seksualności dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w perspektywie bioekologicznego modelu rozwoju człowieka Urie Bronfenbrennera.

W artykule zaprezentowane są wyniki badań partycypacyjnych prowadzonych z uczniami z głębszą niepełnosprawnością intelektualną, dotyczących stanu ich wiedzy na temat własnej seksualności oraz potrzeb związanych z prowadzeniem zajęć z edukacji seksualnej w szkole specjalnej. Przedstawione badania są częścią większego projektu, którego celem było stworzenie pomocy dydaktycznej do prowadzenia zajęć z edukacji seksualnej z osobami z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Badania przeprowadzono w duchu paradygmatu partycypacyjnego, stawiając postulaty, będące odpowiedzią na ratyfikowaną przez Polskę Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.