Σε αντίθεση με άλλες μορφές του υπερθυρεοειδισμού, η νόσος του Graves μπορεί να εκδηλωθεί με μια διαταραγμένη συστολική λειτουργία όπως φαίνεται από τη μελέτη μας. Βρήκαμε επίσης μια διαστολική δυσλειτουργία που βελτιώθηκε μετά τη θεραπεία. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι συμβατικοί ηχωκαρδιογραφικοί δείκτες δεν απεικονίζουν με ακρίβεια τις ενδογενείς ιδιότητες του καρδιακού μυός, τις συνιστώσες της μυοκαρδιακής κίνησης κατά τη συστολή και την διαστολή καθώς και την τμηματική λειτουργικότητα. Έτσι με τις νέες τεχνικές μυοκαρδιακής απεικόνισης έχουμε καλύτερη κατανόηση της παθοφυσιολογίας ,πιο ακριβή και πρώιμη διάγνωση των καρδιακών παθήσεων. Πέρα όμως από την οφειλόμενη στον υπερθυρεοειδισμό μυοκαρδιακή δυσλειτουργία στους ασθενείς αυτούς υπάρχουν και άλλοι μηχανισμοί που είναι δυνατόν να ερμηνεύσουν την εμφάνιση δύσπνοιας, ή δυσανοχής στην κόπωση. Το σύνδρομο αληθούς καρδιακής ανεπαρκείας στον υπερθυρεοειδισμό είναι συχνά αποτέλεσμα ταχυμυοπάθειας, λόγω εμμένουσας φλεβοκομβικής ταχυκαρδίας ή ταχείας κολπικής μαρμαρυγής .Ένα από τα προβλήματα στον υπερθυρεοειδισμό είναι η μη έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της συνοδού καρδιοπάθειας. Περίπου οι μισοί ασθενείς με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας έχουν φυσιολογικό κλάσμα εξώθησης. Στους ασθενείς αυτούς τίθεται η διάγνωση της διαστολικής καρδιακής ανεπάρκειας. Η μελέτη της διαστολικής λειτουργίας της αριστερής και δεξιάς κοιλίας συμβάλλουν στη διάγνωση της υποκείμενης καρδιακής νόσου, στην εκτίμηση των πιέσεων. Οι ασθενείς με νόσο του Graves επιδέχονται μεταβολές και αλλαγές στην δομή και την λειτουργικότητα της αριστερή και δεξιάς κοιλίας που αποκαθίστανται μετά τη θεραπεία. Έχουμε βρει μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών και της διαστολικής λειτουργίας, αλλά και μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων της FT4 στον ορό και του IVST αλλά και των επίπεδων της FT4 και του SRIVRT. Επιπλέον, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της FT4 και του TAPSE. Η απουσία σημαντικών αλλαγών –μεταβολών στο strain rate imaging στο ακτινικό και το κυκλοτερές strain στην παρούσα μελέτη είναι μοναδική δεν έχει αναφερθεί αλλού και χρήζει περαιτέρω έρευνας και αξιολόγησης στους ασθενείς με νόσο Graves’. Είναι η πρώτη μελέτη που αναλύει την επίδραση της περίσσειας των θυρεοειδικών ορμονών πάνω στην αριστερή αλλά και δεξιά καρδιακή λειτουργία και δομή σε νεοδιαγνωσθέντες υπερθυρεοειδικούς χρησιμοποιώντας 2D STE. Οι ασθενείς με νόσο του Graves’ παρουσίασαν αλλαγές στην αριστερή αλλά και δεξιά δομή και λειτουργικότητα .Μετά από 6 μήνες θυρεοστατικής θεραπείας οι ασθενείς αυτοί παρουσίασαν μια βελτίωση τόσο στην διαστολική λειτουργία όσον και στην δεξιά συστολική λειτουργία καθώς και στους δομικούς παράγοντες της αριστερής κοιλίας.