CBT for CFS can successfully be implemented in an MHC. Treatment results were acceptable, but the relatively large early dropout of patients needs attention.

Background: Effective treatment of chronic fatigue syndrome (CFS) with cognitive behavioural

No abstract

No abstract

Achtergrond: Gezien de beperkte beschikbaarheid van effectieve behandeling voor patienten met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) in Nederland werd in deze studie nagegaan onder welke voorwaarden cognitieve gedragstherapie (CGT) voor CVS succesvol geïmplementeerd kan worden in een GGZ instelling. Methode: Om een implementatieproject en de evaluatie daarvan te realiseren werden diverse informatieve en educatieve interventies uitgevoerd onder gedragstherapeuten van de instelling en onder huisartsen en cliënten in de betreffende regio. De effecten van deze interventies werden gemeten en geëvalueerd met behulp van cliëntinstroom gegevens, telefonische enquêtes, gevalideerde klachtenlijsten voor en na behandeling en halfgestructureerde interviews onder de therapeuten. Op basis van de resultaten hiervan werden voorwaarden geformuleerd voor succesvolle vervolgimplementatie. Resultaten: Er werden voldoende CVS-cliënten met de juiste diagnose verwezen naar de instelling om de behandeling te kunnen implementeren. Herhaalde informatieverstrekking aan verwijzers bleek nodig om de instroom op peil te houden. CVS-cliënten accepteerden verwijzing naar de GGZ in voldoende mate en de GGZ instelling bleek in staat om CVS-cliënten adequaat te behandelen, mits zij gemotiveerd waren voor behandeling. Er waren ook problemen. Zo was de uitval van getrainde therapeuten hoog waardoor extra trainingen gegeven moesten worden en de doorstroom vertraagd werd. Ook de uitval van cliënten was hoog, wat vooral het gevolg leek van lange wachttijden en onvoldoende motivatie bij sommige cliënten. Conclusie en discussie: Onder omschreven voorwaarden kan CGT voor CVS succesvol worden geïmplementeerd in een GGZ instelling. Nu bekend is welke problemen bij de proefimplementatie het meest hardnekkig zijn, kan daar bij vervolgimplementatie vooraf op worden ingespeeld. Of de GGZ instelling ook op langere termijn in staat is deze behandeling op acceptabel niveau te blijven aanbieden is vooralsnog onzeker.Trefwoorden: chronisch vermoeidheidssyndroom, cognitieve gedragstherapie, implementatie, geestelijke gezondheidszorg, procesevaluatie.Inleiding Dit artikel beschrijft de bevindingen van de implementatie van cognitieve gedragstherapie (CGT) voor het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) bij GGNet, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg in de regio Oost-Gelderland en Zutphen. CVS wordt gekenmerkt door ernstige invaliderende vermoeidheid, die niet over gaat na (bed)rust, minstens een half jaar aanhoudt en niet verklaard wordt door een lichamelijke of psychiatrische aandoening.1 Hoewel er geen eenduidige oorzaak voor CVS is gevonden zijn er wel cognitieve en gedragsfactoren vastgesteld die de klachten instandhouden.2 Het gaat hierbij, naast omgevingsfactoren, om een somatische attributie, een lage selfefficacy ten aanzien van de vermoeidheidsklachten, een sterke lichaamsgerichtheid en een laag of ontregeld fysiek activiteitenpatroon. CGT voor CVS is gericht op deze instandhoudende factoren. Uit gecontroleerde trials is gebleken dat CGT de enige ...