Background: Spirometry is a primary tool for early chronic obstructive pulmonary disease (COPD) detection in patients with risk factors, for example, cigarette smoking. The aim of this study was to evaluate the strategy of an active screening for COPD among smokers admitted to the pulmonary and cardiology department. Methods: This prospective study was conducted between February and March 2019. All hospitalized smokers aged 40 years and older completed an original questionnaire and had spirometry measurement with a bronchial reversibility test (if applicable) performed by medical students using a portable spirometer. Results: One hundred and eighty-eight patients were eligible to participate in the study. Seventy (37%) subjects refused to participate. Eventually, 116 (62%) patients were included in the final analysis and 94 (81%) performed spirometry correctly. In total, 32 (34 %) patients were found to have COPD. Nine (28%) of these patients were newly diagnosed, 89% of them had mild-to-moderate airway obstruction. Patients with newly diagnosed COPD were significantly younger [age 63 (56–64) versus 69 (64–78) years], had a longer smoking-free period [17 (13–20) versus 9 (2–12) years], had fewer symptoms and had a better lung function compared with patients with a previous diagnosis of COPD ( p < 0.05 for all comparisons). Conclusion: The proposed diagnostic strategy can be successfully used to improve COPD detection in the inpatient setting. The majority of the newly diagnosed COPD patients had mild-to-moderate airway obstruction. Patients who should be particularly screened for COPD include ex-smokers with less pronounced respiratory symptoms.

Wstęp: Zespół Pendreda (ZP) jest chorobą dziedziczoną w sposób autosomalny recesywny. Szacuje się, że odpowiada za blisko 10% przypadków dziedzicznej utraty słuchu. Występowanie ZP wiąże się z nieprawidłową budową białka pendryny, co prowadzi do wystąpienia triady objawów, z których podstawowym jest niedosłuch czuciowo-nerwowy. Cel: Celem przeglądu jest przedstawienie aktualnych doniesień na temat charakterystyki niedosłuchu wśród dzieci z zespołem Pendreda oraz skuteczności implantacji ślimakowej w leczeniu tej grupy pacjentów. Materiały i metody: Przeglądu piśmiennictwa dokonano na podstawie prac zawartych w bazach artykułów naukowych: PubMed, Web of Science oraz Medline. Wyszukiwanie przeprowadzono przy użyciu słów kluczowych: "Pendred syndrome", "children", "cochlear implantation". Analizie poddano artykuły w języku polskim i angielskim. Ostatecznie do przeglądu włączono włączono 16 prac -11 dotyczących charakterystyki audiologicznej pacjentów z zespołem Pendreda oraz 5 prac, których temat stanowiła implantacja ślimakowa. Wyniki: Na podstawie przeanalizowanych prac stwierdza się, że u dzieci z zespołem Pendreda występuje niedosłuch czuciowo-nerwowy o podłożu genetycznym. W większości przypadków ma on charakter prelingwalny, choć odnotowuje się przypadki niedosłuchu o charakterze peri-i postlingwalnym. Niekiedy niedosłuch cechuje się progresją i/lub fluktuacją, a czynnikiem go wyzwalającym mogą być nawet niewielkie urazy głowy. Ubytek słuchu jest przeważnie obustronny i symetryczny. Jako skuteczną metodę leczenia niedosłuchu w przypadku dzieci zgłaszających brak korzyści z aparatów słuchowych wskazuje się implantację ślimakową. Z dotychczas opublikowanych prac wynika, że implantacja ślimakowa pozwala na skuteczną rehabilitację słuchową w tej grupie pacjentów. Wnioski: Wczesne rozpoznanie zespołu Pendreda oraz wdrożenie skutecznego leczenia umożliwia pacjentom pediatrycznym prawidłowy rozwój słuchu i mowy. Implantacja ślimakowa wydaje się najlepszą metodą rehabilitacji słuchu osób niedoświadczających korzyści z aparatów słuchowych, ponieważ znacznie poprawia komfort i jakość życia pacjentów. Słowa kluczowe: zespół Pendreda • niedosłuch • dzieci • implantacja ślimakowa

No abstract