The author focuses on the manner and effects of German higher education reforms that have changed the model of university management. The point of reference is the quality of education and its role, how universities ensure it, and how it is verified through evaluation and accreditation. These elements divide the article into two parts: a part about quality and a part about evaluation and accreditation. The analysis includes the impact of global processes and Europeanization. The research approach is characteristic for public policies, sciences of management and quality. The theories used in this article: the theory of systems and neo-institutionalism, as well as perspectives: the university as an active strategic partner, entrepreneurial university, the third role of universities. The publication is based on desk research and on the analysis of processes.

The publication presents the Austrian system of research, technology and innovation (Forschung Technologie Innovation System, FTI) through political science. The author focuses on four key issues. The first refers to public policies, the development path and the influence of historical and social factors. The second takes into account the strategies for the development of higher education, connected with technologies, innovation, intellectual property and bioeconomics. The third is related to the institutions supporting the FTI system. The final issue concerns evaluation, which is referred to the domestic “evaluation market”, institutions and the national system of research, development and technological transfer. In the author’s opinion, Austria maintains an integrated research and technological policy, which takes into account national potential and interest, at the same time taking advantages of its membership in the European Union.

Official documents of the Austrian government indicate the growing dependence of the economy and society on technical infrastructure, which required continuous research. Austria has developed a national research program to promote its economy, technology and cooperation. It is also intended to support the Austrian defence and civilian economy as a coherent part of the EU’s research, technology and economic structures. This text is based in particular on primary literature, which includes documents of EU institutions, Austrian security and defence strategies, and statements of the Ministry of Defense. This publication attempts to answer the question of how Austria made an effort to integrate security and defence issues with the national research-technology-innovation system (Forschung-Technologie-Innovation, hereinafter FTI), with the specificity of the domestic industry dominated by small and medium-sized enterprises. This paper is based on the analysis of documents and scientific interpretation of key EU and Austrian positions. The research aims to analyze and understand the role of research in the concept of (national) security in Austria and to link it with the EU’s security and defence policy. Research and this publication verify the assumption that the security and strategic autonomy of the EU / Member States require integrated solutions (Europeanization process). Going beyond the soft impact toward hard instruments requires a knowledge-based development and synergies of coherent strategies, technologies and research. The EU saw the need for a structured promotion of research and innovation in the field of security and defence. Austria has been developing such research for several years, mainly at the national level and application. The steps taken by Austria demonstrate the will to operate in wider EU (infra) structures and to benefit from financial instruments while supporting and profiting from socio-economic processes.

NOTYNauczanie stosunków międzynarodowych w Polsce. Z Krzysztofem Szewiorem 1 rozmawia Łukasz Wyszyński 2 Od początku XX w. stale obserwujemy ewaluację zakresu i rozumienia stosunków międzynarodowych. Na polskim gruncie jesteśmy obecnie świadkami dyskusji dotyczącej miejsca tego kierunku w aktualnym podziale na dziedziny i dyscypliny naukowe. Czym Pana zdaniem jest on dzisiaj? Jakie cechy wyróżniają go spośród innych studiów z dziedziny nauk społecznych?Prawdą jest, że od momentu uruchomienia kierunków dotyczących stosunków międzynarodowych realia kształcenia w Polsce uległy zasadniczym zmianom. Około dwudziestu lat temu, była to na naszym rynku edukacyjnym absolutna nowość, przyciągająca rzesze studentów. Specyfi ka tych studiów została wówczas zdefi niowana w standardach kształcenia, które w opinii politologów były silnie zekonomizowane. Pomimo tegoż obciążenia standardy kształcenia wyznaczane były wówczas przez ramy kształcenia, a ewentualne mankamenty można było dyskontować ofertą specjalności czy zajęć do wyboru. Gdy stosunki międzynarodowe zaczęły gościć w murach polskich uczelni, sposób ich rozumienia i uprawiania determinowały następujące czynniki: typ uczelni, zasoby kadrowe, standardy kształcenia oraz przemiany na arenie międzynarodowej (także globalne). Oznacza to, że np. na uniwersytetach profi l kierunku był bardziej politologiczny i humanistyczny, podczas gdy na uczelniach ekonomicznych sprowadzał się do międzynarodowych stosunków gospodarczych i w wielu przypadkach zastępował prowadzony tam wcześniej handel zagraniczny. Bez wątpienia zakres rozumienia stosunków międzynarodowych był wtedy węższy niż dziś, co wynika chociażby z rozwoju cywilizacji, nowych wyzwań i zagrożeń. Na polskim podwórku w dużej mierze sprowadzano je do relacji pomiędzy narodami i państwami, po czym stopniowo uzupełniano 1 Dr hab. Krzysztof Szewior -pracownik Instytutu Europeistyki na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, wieloletni członek i ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej. 2 Łukasz Wyszyński -pracownik Instytutu Stosunków Międzynarodowych Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte.

<p class="Textbody"><span>W artykule została podjęta próba</span><span> zaprezentowania kluczowych aspektów odnoszących się do ewaluacji i akredytacji w niemieckim szkolnictwie wyższym, jakie ujawniły się w okresie implementacji procedur akredytacyjnych i budowania ogólnokrajowego systemu nadzoru. Istotą rozważań było wykazanie relacji pomiędzy ewaluacją i akredytacją z punktu widzenia polityk publicznych, dla których – oczywiście z pewnym uproszczeniem – akredytacja jest narzędziem oceny zewnętrznej, a ewaluacja co do zasady jest narzędziem oceny środowiskowej i wewnętrznej. Stąd też rozważania nie orientują się na kwestię modelu ewaluacji ani rodzajów akredytacji, procedur, specyfiki agencji akredytacyjnych. Przyjęto, że funkcjonują one zarówno w murach uczelni, jak i na niemieckim rynku akredytacyjnym, bez rozstrzygania o ich właściwościach. Autor skupił się na ukazaniu specyfiki rozwiązań niemieckich, uwzględniając jednocześnie odniesienia do polskich realiów.</span></p>