Acute generalized exanthematous pustulosis is a rare drug-induced eruption that is characterized by acute, nonfollicular sterile pustules on an erythematous and edematous base. The most frequently implicated drugs are beta-lactam antibiotics. Hydroxychloroquine has been widely used to treat dermatologic and rheumatologic diseases and has been reported as a rare cause of acute generalized exanthematous pustulosis. A 42-year-old female presented with pustular lesions on the skin surface with erythema, facial edema, and occasional atypical target-like lesions after 21 days of treatment with 200mg/day hydroxychloroquine for rheumatoid arthritis, diagnosed one month previously. We report a case with acute generalized exanthematous pustulosis induced by hydroxychloroquine and treated with dapsone and systemic corticosteroid.

No abstract

No abstract

Brooke-Spiegler syndrome (BSS) is a rare, autosomal dominant disorder characterized by multiple adnexal tumours, especially trichoepitheliomas, cylindromas and occasionally spiradenomas. These lesions usually begin to appear in the second or third decade of life. Malignant transformation of pre-existing tumours may occur. In vivo reflectance-mode confocal microscopy (RCM) is a noninvasive method that can be used to visualize the epidermis and the upper dermis at almost histological resolution. It has been used to evaluate several skin conditions, especially malignant lesions, and has been reported to be useful for differentiating between malignant and benign skin tumours. Only a few studies have reported on the use of confocal microscopy to characterize the features of benign adnexal neoplasms. We present a patient with BSS who presented to our clinic with multiple skin tumours. The possible utility of RCM for identifying adnexal neoplasms is emphasized in this report, which also describes the observed microscopic features.

ÖZ GİRİŞDeriye rengini keratinositler ve melanositlerdeki melanin pigmenti verir. Bunun yanında, stratum korneumun kalınlığı, damar yapısı, karotenoid gibi eksojen pigmentlerin varlığı da etkilidir. Deri hiperpigmentasyonu, melanositlerin sayı ve fonksiyonlarındaki artış ya da deriye renk veren diğer maddelerin birikimi sonucu ortaya çıkar (1) .Hiperpigmentasyon epidermiste, dermiste ya da her iki alanda melanin miktarındaki artışı tariflemek için kullanılan bir terimdir. Birçok faktör fasiyal hiperpigmentasyon nedeni olabilmekte ve pigment artışı lokal bir durum olabileceği gibi jeneralize bir hastalığın komponenti olarak da karşımıza çıkabilmektedir (2) .Hiperpigmentasyon, hasta yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyen kozmetik bir sorundur. Çoğunlukla orta yaş kadın hastaları etkileyen bu patoloji dermatologlar için ciddi tedavi güçlüğü oluşturan bir antitedir (3) . Her ne kadar melazma fasiyal hiperpigmentasyon en sık nedeni olarak karşımıza çıksa da, ashy dermatozu, Riehl'in melanozisi, Civatte'nin poikiloderması, Brock'un peribukkal eritrozisi, ilaçla indüklenen ve postinflamatuar hiperpigmentasyon gibi birçok formu mevcuttur (4,5) .Bu makalede, kliniklerimizde en sık görülen kazanılmış hiperpigmentasyon nedenleri olan melazma, postinflamatuar hiperpigmentasyon (PİH), efelid ve lentigolar üzerinde durulacaktır. MELAZMADerinin en sık karşılaşılan hipermelanozisi olan melazma, güneş maruziyeti olan deride (özellikle yüzde) gelişen, rengi açık kahveden koyu kahve tonlarına değişebilen, düzensiz sınırlı yama ve maküller ile karakterizedir (6) . Epidemiyoloji ve EtiyolojiMelazmanın gerçek insidansı bilinmemektedir. Kadınlarda daha yaygındır. Bildirilen olguların yalnızca %10'unu erkekler oluşturmaktadır. Özellikle 3.-4. dekatta sıktır. Tüm deri tiplerinde gelişebilir, ancak Fitzpatrick deri tipi 4-5 olan ve yoğun ultraviyole (UV) radyasyo-