Pathogenic microorganisms are a common component of surface water reaching rivers along with sewage. If present in small quantities, they are not a threat to the health and life of humans, but in larger quantities can be a pathogenic factor causing much discomfort. The amount of pathogenic bacteria in river waters varies depending on various factors such as the size of the stream, the season, water level, degree of eutrophication of the watercourse and its tributaries, or geographical area through which the river fl ows and the ability of a watercourse to self-clean. In view of the risks that may be caused by microorganisms pathogenic to humans and animals, a constant monitoring of their quantity in surface waters has been carried out. As follows from studies conducted for the past several years (1999)(2000)(2001)(2002)(2003)(2004)(2005)(2006)(2007)(2008)(2009)(2010), the number of coliforms and thermo-tolerant coliforms in Wisłoka River water near Mielec showed a downward trend, while that of fecal enterococci (Enterococcus faecalis) a growing tendency. At that time there was no evidence of Salmonella. In almost the whole study period, pollution of human origin exerted a major impact on the sanitary conditions of tested water. Only in 2006 were they of the zoonotic nature. Analyzed sanitation parameters of surface water in the Wisłoka River collected in a water intake point for the city of Mielec showed high variability, depending on the season and water pH. Coliform bacteria showed the highest number at the lowest pH (≤7.0). There was very high, positive correlation (r x,y >0.7) between the number of microorganisms and selected physicochemical indicators of water quality.

No abstract

The paper gives the results of refractive indexes for three plastic materials: polyethylene, polymethyl methacrylate and polyvinyl chloride, which are measured and compared in two arrangements - a CW THz photomixer and a pulsed THz spectrometer.

No abstract

Streszczenie. W pracy przedstawiono zmiany w wykorzystaniu zasobów powierzchni gruntów w województwie podkarpackim na tle ogólnej powierzchni Polski i województwa, odpowiednio w latach [2000][2001][2002][2003][2004][2005][2006]. Analizowano również zagrożenie gleb erozją wietrzną, wodną powierzchniową i wąwozową. W badanym okresie stwierdzono niewielkie, lecz systematyczne zwiększanie się obszaru użytków rolnych i gruntów leśnych oraz zadrzewionych. Wynika to ze zmian zakresu w dotychczasowej ewidencji użytków rolnych od 2002 roku. Jednocześnie nastąpiło zmniejszenie obszaru gruntów pod wodami, zabudowanych i zurbanizowanych gruntów rolnych i leśnych wyłączonych z produkcji oraz gruntów zdewastowanych i zdegradowanych. Ze względu na ukształtowanie powierzchni, specyficzną budowę geologiczną, warunki klimatyczne i działalność człowieka, w województwie podkarpackim występuje znaczne zagrożenie gleb erozją, szczególnie wodną powierzchniową, a w mniejszym stopniu wąwozową i wietrzną. Zagrożeniem są również ruchy masowe ziemi (osuwiska). Opracowanie podjęto celem określenia stanu i wykorzystania zasobów powierzchni gruntów w województwie podkarpackim wraz z elementami ochrony w kontekście możliwości spowolnienia niekorzystnych przemian.Słowa klucze: województwo podkarpackie, grunty, zasoby, wykorzystanie, ochrona, retardacja WSTĘP Podstawowym warunkiem prawidłowego gospodarowania powierzchnią Ziemi jest względnie trwałe rozdysponowanie jej obszaru między główne grupy organizatorów życia społeczno-gospodarczego, co określa się także jako rozgraniczenie użytkowania (delimitację) gruntów lub bilansowanie użytkowania ziemi. Jest to traktowane jako istotny warunek racjonalnego gospodarowania i zapobiegania degradacji środowiska przyrodniczego.Uwzględnienie racjonalnego rozdysponowania powierzchni kraju według kierunków zaspokajania potrzeb społeczno-gospodarczych jest elementem przestrzennego zagospodarowania kraju.O kierunku wykorzystania poszczególnych obszarów rozstrzygają przede wszystkim ich przyrodnicze uwarunkowania. Szczególną uwagę w zagospodarowaniu przestrzeni należy zwrócić w przypadku obszarów: na których występują złoża kopalne o istotnym znaczeniu dla gospodarki narodowej; kwalifikujących się z uwagi na mikroklimat lub źródła lecznicze do założenia uzdrowisk; o cechach wskazujących na potrzebę szczególnej ich ochrony, jak np.: parki narodowe, rezerwaty przyrody, lasy ochronne itp.; o wysokiej produktywności rolniczej