The result of every course implies aquisition of course contents or learning outcomes by the learner/student. The choice of types and approaches of assessment of the aquisition level of learning outcomes have been a thorny issue throughout all the stages of the history of teaching methodology. The paper addresses the problem of language competence assessment. During the second semester of the 2021-2022 academic year, within the framework of experimental teaching, the ASUE Chair of Languages initiated the implementation of a new componential-cumulative assessment system for language courses. Based on the results of the approbation of the system, the survey conducted among teachers and students, as well as focus group discussions and SWOT analysis, the authors make several suggestions and adaptations to make the system more applicable and effective.

From the point of view of shaping the cultural context of each nation, it is necessary to identify the values of the past, to study them comprehensively and to evaluate them properly. It is also relevant in science. Kirakos Gandzaketsi, a 13th century historian, ecclesiastical and public figure, has a valuable place in Armenian medieval historiographical prose. The present paper touches upon the phenomenon of the work History of Armenia by an Armenian historian of the 13th century Kirakos Gandzaketsi as a fiction, where he is presented as an experienced creator of literary characters. The research covers in detail the approaches to the style and literary characteristics of the historian’s work existent in linguistic literature, as well as many examples that indicate that this historically valuable work is also of great interest from the artistic perspective. Having analyzed the observations on the literary features in the researched work, we can arrive at the conclusion that The History of Armenia by the 13th century historian Kirakos Gandzaketsi is one of the most interesting pages in the history of Armenian literature. The author describes the real picture of Armenia in a very colorful and artistic manner, and sometimes it seems to a reader that it is not a historical book, but a fiction. Gandzaketsi, using the nuances of lyricism and some rules of folk art, historical events, major issues and their analysis, tried to write in a picturesque and beautiful language. The above goes to show that Kirakos Gandzaketsi was a master of literature and could express his thoughts and concerns so clearly that the reader would get pervaded and furthermore, sometimes he would get carried away with the description and explanation of the topic in a way that the reader would feel a very artistic satisfaction. The historian was also skilled in terms of character creating. For instance, he has represented the portraits of the most prominent figures of the Armenian bibliography with an incredible precision. The figures are outlined with vivid colors, they are functioning as live human beings and are communicating with people. Gandzaketsi’s literary style, which is founded on national customs and mentalities, serves to resuscitate the aforementioned individuals and leaves a lasting impression on the reader. Gandzaketsi's work draws attention because of the writer's attractive portrayals, which enable the reader get thorough and profound knowledge not only of educational-cultural writers from the early centuries, but also of writers from Gandzaketsi's day. Յուրաքանչյուր ազգի մշակութային համապատկերը ամբողջացնելու տեսակետից կարևորվում են անցյալի արժեքների վերհանումը, բազմակողմանի ուսումնասիրությունը և ճիշտ գնահատումը։ Հայ միջնադարյան պատմագրական արձակում արժեքավոր տեղ ունի XIII դարի պատմիչ, եկեղեցական, հասարակական գործիչ Կիրակոս Գանձակեցին։ Սույն հոդվածում անդրադառնում ենք Գանձակեցու աշխատությանը՝ իբրև գեղարվեստական երկի, ևԳանձակեցուն՝ որպես հմուտ կերպարաստեղծի։ Հանգամանորեն ներկայացվում են երկի ոճի, գեղարվեստական առանձնահատկությունների վերաբերյալ լեզվաբանական գրականության մեջ առկա մոտեցումները, կերպարաստեղծման առանձնահատկությունները երկում, նաև բազում օրինակներ, որոնք վկայում են, որ պատմական առումով չափազանց արժեքավոր այս երկը մեծ հետաքրքրություն է ներկայացնում նաև գեղարվեստական տեսանկյունից։ Ուսումնասիրվող երկի գեղարվեստական առանձնահատկությունների մասով կարող ենք արձանագրել, որ «Պատմութիւն հայոց» աշխատությունը հայ գրականության պատմության հետաքրքրական էջերից է։ Հեղինակը հայոց աշխարհի իրական պատկերը շատ գունեղ ու գեղարվեստորեն է նկարագրում, և ընթերցողին երբեմն թվում է, թե գործ ունի ոչ թե պատմական, այլ գեղարվեստական երկի հետ։ Գանձակեցին, օգտագործելով քերթողական արվեստի նրբություններն ու ժողովրդական բանարվեստի որոշ կանոններ, պատմական իրադարձությունները, շատ լուրջ խնդիրներ ու դրանց վերլուծություններ փորձել է շարադրել պատկերավոր ու գեղեցիկ լեզվով։ Կիրակոս Գանձակեցին գրչի վարպետ է և կարողանում է իր մտքերն ու հույզերը այնքան պարզ ու պայծառ արտահայտել, որ համակում է ընթերցողին, երբեմն էլ այնքան է տարվում իր նյութի նկարագրությամբ ու վերլուծությամբ, որ գեղարվեստական հաճույք է պատճառում նրան։ Պատմիչը հմուտ է նաև կերպարաստեղծման հարցում․ նրա երկում հիանալիորեն կերտված են հայ մատենագրության՝ տարբեր ժամանակների նշանավոր գործիչների դիմանկարները։ Այդ մարդիկ գծագրվում են կենդանի գույներով, շարժման մեջ են դրվում, կապի մեջ մտնում ընթարցողների հետ։ Գանձակեցու՝ ժողովրդական ավանդությունների ու մտածողության վրա հիմնված աշխույժ պատմելաձևը օգնում է, որ վերը նշված մարդիկ հարություն առնեն և կենդանի գծերով տպավորվեն ընթերցողի հիշողության մեջ։ Գանձակեցու երկը աչքի է ընկնում նաև պատմիչի կերտած գեղեցիկ դիմանկարներով, որոնցով ընթերցողը ամբողջական և ընդգրկուն կարծիք է ձևավորում ոչ միայն նախորդ դարերում ապրած կրթական-մշակութային հայտնի գործիչների, այլ նաև Գանձակեցու ժամանակակիցներից շատերի մասին։ С точки зрения обобщения культурной панорамы каждой нации крайне необходимы выявление, всестороннее изучение и правильная оценка ценностей прошлого, что актуально и в науке. В армянской средневековой историографической прозе важное место занимает историк, церковный и общественный деятель XIII века Киракос Гандзакеци. В данной статье мы обращаемся к труду выдающегося армянского историка как к художественному произведению, пытаясь представить Киракоса Гандзакеци как искусного художника. Обстоятельно представлены подходы, имеющиеся в лингвистической литературе относительно стиля и художественных особенностей произведения, принципы создания образа в произведении, а также множество примеров, свидетельствующих о том, что это весьма ценное в историческом плане произведение представляет большой интерес и с художественной точки зрения. Обобщая наблюдения относительно художественных особенностей исследуемого произведения, можем констатировать, что его труд «История Армении» является одной из интересных страниц истории армянской литературы. Автор очень красочно и художественно описывает реальную картину армянского мира, и читателю иногда кажется, что он имеет дело не с историческим, а с художественным произведением. Гандзакеци, используя тонкости художественного творчества и определенные каноны народного фольклора, попытался изложить красивым и образным языком исторические события, весьма серьезные проблемы и их анализ. Киракос Гандзакеци является мастером пера и умеет настолько отчетливо и ярко выражать свои мысли и эмоции, что захватывает читателя, а иногда так увлекается описанием и анализом своего материала, что доставляет ему художественное удовольствие. Историк искусен также в создании образа: в его произведениях великолепно выписаны портреты выдающихся деятелей армянской летописи разных времен. Эти люди обрисовываются живыми красками, приводятся в движение, вступают в контакт с людьми. Живая манера повествования Гандзакеци, основанная на народных традициях и мышлении, помогает вышеупомянутым людям воскреснуть и запечатлеться в памяти читателей живыми очертаниями. Книга Гандзакеци выделяется и прекрасными портретами, благодаря которым у читателя складывается целостное и развернутое мнение не только о живших в предыдущие века известных деятелях образования и культуры, но и о многих современниках Гандзакеци.

No abstract