Pojęcie relacji międzygatunkowych wydaje się zdroworozsądkowo zrozumiałe. Kiedy jednak przyjrzeć mu się dokładniej, okazuje się, że niesie ono wiele różnych niuansów i niejednoznaczności. W niniejszym tekście przedstawiamy rozważania na temat sensu pojęcia – tego, że odnosi się ono do różnych emocji (relacji o charakterze pozytywnym i opresyjnym), że dotyczy zróżnicowanych aktorów (ludzie, zwierzęta, rośliny i inne byty), że nie jest statyczne, ale dynamiczne. Badamy, jak – o ile w ogóle – to pojęcie mieściło się w klasycznych socjologiach: Émila Durkheima czy Herberta Spencera. Wskazujemy, że analizowanie relacji międzygatunkowych wymaga holistycznego i biocentrycznego (wręcz planetarnego) ujmowania świata,w którym uwzględnia się tak dyskurs naukowy, jak i pozanaukowy. Takie podejście pozwala na odnajdywanie pokrewieństwa (kinship) między bytami.
The article is written from the first-person perspective as an autoethnographical attempt to describe the experience of loss of a pet companion, a cat, when the decision about euthanasia was challenged and undermined, causing regret and complex feelings about the situation. The author tries to provide explanation for her feelings and for veterinarian behavior, at the same time introducing new kind of veterinarian in-home services for palliative care and euthanasia.
Post-mortem photography was a transcendental element in the 19th century, which not only democratized portraiture, but also helped in the bereavement process. The comeback of post-mortem photography as a psychological tool helping parents of deceased children to cope with death was only a matter of time. The role and importance of memento-moris has to be taken into account in order to make significant changes in the grieving process, but all of the aspects of this kind of photography need to be considered. The artistic, therapeutic, and ethical dimensions of post-mortem photography in the 21st century has its rules, and those rules need to be followed. The article constitutes only a part of the research devoted to the bereavement process from a sociological perspective.
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.