Background. Opioids are the cornerstone of the therapy used in both acute and chronic pain syndromes to treat pain of moderate to severe intensity. The knowledge that opioid receptors also occur in other tissues outside the central nervous system has created a possibility for the topical use of opioids. Thus, local analgesia may be obtained without systemic adverse effects. Methods. A narrative review of scientific papers discussing the topical use of morphine was conducted. For this purpose, the PubMed, Google Scholar, Cochrane Library, and Mendeley databases were searched. Results. The current knowledge on topical morphine does not allow for its recommended use in everyday medical practice, but suggests it may be effective, particularly in the treatment of ulcers and erosions of inflammatory etiology and painful skin lesions including persistent post-mastectomy pain due to breast cancer. Conclusions. Topical morphine has its place beside other analgesics. An important issue is the practical possibility to meet the demand for topical formulations, which is limited by technical difficulties.

Directions of searching for new drugs for ALS • Amyotrophic lateral sclerosis is a severe and incurable neurodegenerative disease with poorly understood etiology. The introduction of two drugs riluzol and edaravone did not solve the patient's problem, because the clinical benefits are insufficient. Current clinical trials assess the extremely diverse range of drugs, in addition to being considered for the possibility of biological therapies such as stem cell administration. Due to the characteristics of the disease and the limited number of patients, an important element of the designed therapies is the use of orphan drug.

No abstract

No abstract

Apteka szpitalna rzadko uczestniczy w procesie logistycznym związanym z transportem, przechowywaniem i podawaniem krwi, jest jednak zaangażowana w realizację zaopatrzenia szpitala w preparaty krwiozastępcze. Świadomość problemów logistycznych, technologicznych, analiza kosztów, ograniczeń prawnych oraz etycznych związanych ze stosowaniem preparatów krwiopochodnych, staje się niezbędna dla dobrej, efektywnej, opartej na merytoryce współpracy farmaceuty klinicznego z innymi specjalistami ochrony zdrowia. Wprowadzenie dobrego substytutu krwi rozwiązałoby problem pozyskiwania krwi od dawców, kosztownego przechowywania, transportu i badań. Ze względu na szczególny charakter procedury podawania krwi, w niektórych sytuacjach nie ma możliwości jej stosowania ze względów etycznych i religijnych. Obecne badania prowadzone w poszukiwaniu substytutów krwi, nie koncentrują się na dokładnym odtworzeniu krwi wraz z jej składnikami komórkowymi. O ile stworzenie doskonałego preparatu wydaje się niemożliwe, o tyle produkty przeznaczone do częściowego zastąpienia roli krwi mają coraz większe szanse zastosowania. Przykładem mogą być nie tylko preparaty wypełniające łożysko naczyniowe, ale także różnorodne przenośniki tlenu. Należy zwrócić uwagę, że zastosowanie preparatów bezkomórkowych rozwiązuje liczne problemy technologiczne związane ze stosowaniem i podawaniem preparatów krwiopochodnych. Brak białek w produkcie wspomagającym przenoszenie tlenu i dwutlenku węgla w tkankach ludzkich lub aparaturze medycznej, oznacza brak ryzyka reakcji alergicznych, koagulacji oraz konieczności prowadzenia badań przed podaniem leku, co poprawia zarówno dostęp do terapii przez ograniczenie problemów technologicznych, jak i podnosi poziom bezpieczeństwa pacjenta i pozwala na poprawę efektywności procesu terapeutycznego. Cykl artykułów przedstawi stan bieżący, kierunki poszukiwań i możliwości rozwoju preparatów krwiopochodnych i krwiozastępczych, ze szczególnym uwzględnieniem bezkomórkowych środków przenoszących tlen.