No abstract

Wstęp. Antagoniści witaminy K (VKA) to znana i sprawdzona w badaniach klinicznych grupa leków przeciwzakrzepowych mająca udowodnioną pozycję w zapobieganiu powikłaniom zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków. Aby ich stosowanie było skuteczne i bezpieczne, konieczna jest edukacja pacjenta oraz jego ścisła współpraca z lekarzem. Cel. Badanie poziomu wiedzy na temat profilaktyki zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwkrzepliwe (acenokumarol, warfarynę), z oceną systematyczności przyjmowania leku przeciwkrzepliwego oraz wartości INR jako wskaźnika skuteczności terapii. Materiał i metody. Badanie prospektywne objęło 55 losowo wybranych hospitalizowanych chorych, których poproszono o wypełnienie kwestionariusza stworzonego na potrzeby pracy. Dodatkowo odnotowywano wartości wskaźnika INR oznaczanego przy przyjęciu. Wyniki. Spośród badanych nieco ponad połowa miała poczucie wystarczającej wiedzy na temat leku. Średni wynik z testu wyniósł zaledwie 5,76 punktu na 13 możliwych. Materiały na temat zasad terapii otrzymywał tylko co drugi pacjent. Wskaźnik INR w przedziale terapeutycznym odnotowano u 56,4% chorych. Zakres terapeutycznych wartości INR prawidłowo podało 45,5% pacjentów. Wnioski. Poziom wiedzy pacjentów na temat zasad terapii VKA jest niski. Koreluje on ujemnie z wiekiem. Pacjenci starsi wymagają szczególnej uwagi lekarza podczas włączania VKA, dłuższego czasu poświęconego na edukację lub skrupulatnie nadzorowanego monitorowania leczenia. Otrzymywanie materiałów o VKA i INR zwiększa poziom wiedzy chorych o terapii. Lepsza wiedza na temat zasad leczenia nie prognozuje utrzymywania wskaźnika INR w przedziale terapeutycznym. Pozwala natomiast pacjentom na partycypowanie w ustalaniu dawki VKA.