A decrease in lithium prophylactic efficacy in consecutive decades was not observed. Small differences between the bipolar patients entering lithium therapy in the 2 decades were observed in terms of the previous history of illness and during the course of lithium administration.

The negative effects of ECT on the reported measures of cognition are transient. After 3 months, the indices of memory were significantly better than before the treatment. In addition to its antidepressant effect in DRD, ECT may also exert a long-term favourable influence on some cognitive functions.

Background: Depression may be associated with elevated homocysteine (HCY) levels. Procedures aiming at its decrease, i.e. supplementation with folic acid or vitamin B₁₂, have antidepressant effect. Both depression and elevated HCY can increase cardiovascular risk. In this study, clinical and biochemical factors, including markers of endothelial function, in relation to hyperhomocysteinemia, in patients with bipolar depression during acute episode were studied. Method: One hundred and twelve patients (24 male, 88 female), aged 20-78 (mean 51 ± 14 years), with depressive episode in the course of bipolar mood disorder have been included. The assays were made of serum concentrations of HCY, vitamin B₁₂, folic acid as well as markers of endothelial function such as E-selectin and intracellular adhesion molecule-1 (ICAM-1). Results: Hyperhomocysteinemia (>15 mM)was found in 50 patients (45%), significantly more frequently in male (67%) than in female subjects (39%). Female patients with hyperhomocysteinemia were significantly older than the remaining ones. A significant inverse correlation between HCY level and concentration of folic acid and vitamin B₁₂ as well as with E-selectin and ICAM-1 was observed. Conclusion: The results point to a significant prevalence of hyperhomocysteinemia in bipolar depressed patients during an acute episode. They also corroborate the correlation between increased concentration of HCY and lower level of vitamin B₁₂ and folic acid. An unexpected finding of negative correlation of HCY level with markers of endothelial functions in such patients is discussed in view of current concepts of the role of HCY in various conditions.

CelCelem pracy była ocena skuteczności jednorazowego wlewu ketaminy oraz czynników klinicznych i biochemicznych ją warunkujących, u pacjentów z depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej (CHAD), u których stosowanie leków przeciwdepresyjnych nie przyniosło poprawy.MetodaBadano 42 pacjentów (32 kobiet, 10 mężczyzn) w wieku 22-67 lat z depresją w przebiegu CHAD otrzymujących ≥1 lek normotymiczny pierwszej lub/i drugiej generacji. Po odstawieniu leków przeciwdepresyjnych (≥7 dni), wykonywano wlew ketaminy (0.5mg/kg masy ciała). Ocenę depresji w 17-punktowej Skali Depresji Hamiltona przeprowadzano przed oraz po 1, 3, 7 i 14 dniach po podaniu ketaminy. Kryterium poprawy klinicznej stanowiło zmniejszenie sie o ≥50% punktacji w skali Hamiltona po 7 dniach. W podgrupie 20 pacjentów, przed podaniem ketaminy wykonano badania stężenia homocysteiny, witaminy B12, kwasu foliowego, neurotrofin oraz białek reakcji zapalnej.WynikiW całej grupie nasilenie depresji w skali Hamiltona istotnie zmniejszyło się po 24 godzinach od podania ketaminy z 22,6+5,1 do 15,6+7,4 punktów. Po 7 dniach wynosiło 13±7 i po 14 dniach 11,8±7,8 punktów. Osoby z poprawą kliniczną (n=22) miały istotnie częstsze występowanie uzależnienia od alkoholu oraz alkoholizmu w rodzinie. Badania biochemiczne w podgrupie 20 pacjentów wykazały u osób z poprawą kliniczną (n=10) wyższe stężenia witaminy B12 oraz receptora 1 czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego w surowicy przed podaniem ketaminy. Wlew ketaminy był dobrze tolerowany.WnioskiWyniki potwierdzają szybki przeciwdepresyjny efekt infuzji ketaminy utrzymujący się przez 2 tygodnie, u znacznej części pacjentów z depresją w przebiegu CHAD oraz dobrą tolerancję kliniczną takiej procedury. Wykazano również niektóre czynniki kliniczne i biochemiczne związane z korzystnym działaniem ketaminy.

These results confirm the greater susceptibility of female subjects for disturbances of thyroid hormones during lithium therapy, with one-fifth of them showing some features of hypothyroidism. Abnormally high levels of anti-TPO and anti-TG antibodies were shown in a significant proportion of patients. However, in contrast to the effect of lithium on kidney function, our results do not show an association between the duration of lithium therapy and thyroid dysfunction.