Öz: Bu araştırmada TRT Çocuk Kanalı'nda yayınlanan çizgi filmlerin kazanım ve göstergelere göre değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma grubu "Kuzucuk", "Kare" ve "Ege ile Gaga" adlı çizgi filmlerin 30 bölümünden oluşmaktadır. İncelenen çizgi film bölümlerinde hangi gelişim alanlarına ne kadar sıklıkla yer verildiği belirlenmiştir. Araştırma sonucunda "Kuzucuk" çizgi filminde Bilişsel Gelişim alanındaki kazanımlardan en çok K17'ye; Sosyal ve Duygusal Gelişim alanındakilerden en çok K5'e; Dil Gelişimi alanındakilerden en çok K5'e yer verildiği görülmüştür. Motor Gelişim alanındaki kazanımlara bu çizgi filmde rastlanmamıştır. Öz Bakım Becerilerine yönelik 8 kazanımdan 5'ine 1'er kez yer verildiği bulunmuştur. "Ege ile Gaga" çizgi filminde Bilişsel Gelişim alanındaki kazanımlardan en çok K1 ve K2'ye; Sosyal ve Duygusal Gelişim alanındakilerden en çok K5'e; Dil Gelişimi alanındakilerden en çok K5'e yer verildiği belirlenmiştir. Motor Gelişim alanına yönelik kazanımlara bu çizgi filmde de rastlanmamıştır. Öz Bakım becerilerine yönelik ise sadece 1 kazanıma (K7) 2 kez rastlanmıştır. "Kare" çizgi filminde Bilişsel Gelişim alanındaki kazanımlardan en çok K8'e; Sosyal ve Duygusal Gelişim alanındakilerden en çok K5'e; Dil Gelişimi alanındakilerden en çok K5'e yer verildiği bulunmuştur. "Kare" çizgi filminde Motor Gelişimine yönelik 5 kazanımdan 2'sine 1'er kez (K1 ve K2) rastlanmıştır. Öz Bakım becerilerine yönelik ise bu çizgi filmde de sadece 1 kazanıma (K3) rastlanmıştır.

<p>The purpose of this study is to investigate the physical properties and user (48-72 month children and adults accompanying them) behaviours in children's parks/playground. Participants of the study consist of 12 children (6 girls and 6 boys) selected on random basis from six different parks located in Kadıköy, Üsküdar, and Ataşehir districts in İstanbul. The qualitative research design was used in the study. Data were collected with structured interviews and naturalistic observations. During the observations in the parks, all activities and behaviors of children were recorded on an individual basis by using an observation form. Additionally, short interviews were conducted with children and their relatives (mother, father, grandmother, aunt) in the parks.</p><p>The results of the study revealed that all of the parks have traditional playground equipments. Observation results of the study indicated that children do not play with each other out of making contact only to state their wishes in limited verbal communication. Moreover, the results obtained by interviews showed that adults bring their children to the parks to prevent them to get bored at home while children stated that they came the park to play.</p><p> </p><p><strong>Özet</strong></p><p>Bu araştırmanın amacı çocuk oyun alanlarının/parklarının fiziksel özelliklerinin ve kullanıcılarının (48-72 ay çocuklar ve onlara eşlik eden yetişkinler) davranışlarını incelemektir. Katılımcılar İstanbul ili Üsküdar, Kadıköy ve Ataşehir ilçelerindeki altı farklı parkta rastgele seçilen 12 çocuk (6 kız, 6 erkek)'tan oluşmaktadır. Nitel araştırma deseni kullanılarak gerçekleştirilen araştırmanın verilerinin toplanmasında ‘doğal ortamda gözlem’ ve ‘yapılandırılmış görüşme’ bir arada kullanılmıştır. Parklarda yapılan gözlemler sırasında çocukların tüm davranış ve eylemleri ayrı ayrı gözlem formuna kaydedilmiştir. Ayrıca çocuklar ve onlara eşlik eden yetişkinlerle kısa bir görüşme yapılmıştır.</p><p>Araştırmadan elde edilen bulgular parkların tamamında geleneksel tipte oyun materyallerinin bulunduğunu ortaya koymaktadır. Gözlem sonucunda elde edilen veriler çocukların parkta birbirleri ile oyun oynamadıklarını ancak isteklerini belirtmek için sınırlı düzeyde sözel iletişimde bulunduklarını ortaya koymuştur. Görüşmelerden elde edilen veriler, yetişkinlerin evde sıkılmalarını önlemek için çocuklarını parka getirdiklerini; çocuklar ise oynamak için oyun parkına geldiklerini göstermektedir.</p>

Spanning the vital temporal interval between birth and the elementary school education, the preschool period is one of the most critical times of human life due to its importance in the formation and nourishment of personality. Specifically the preschool education enables children to acquire and develop basic knowledge, skills and habits, thus shaping their social and emotional life, attitudes, beliefs and value judgments. Educational opportunities offered to children in this period facilitate the socio-cultural background for future life. The modern understanding of education designates that preschools are as important as families in providing children with the preliminary education during this period in life. Today, preschool attendance rates for children aged between five to six years (a year prior to starting school) are approximately 60% in Turkey and 97% in Japan. This demonstrates that Japan is significantly ahead of Turkey in the development and popularization of preschool education. Inquring into this discrepancy, this study compares the opinions of mothers, with different economic development levels and culture, on preschool period and education in Japan and Turkey. As such, 300 Turkish and 300 Japanese mothers were given a survey/questionnaire with 21 questions. The frequency and percentage of mothers' responses were calculated. The results indicate that Turkish and Japanese mothers had certain similar and certain different views. The answers given to nine questions inquiring the opinions of the Japanese and the Turkish mothers on self-care skill acquisition age yields that the Japanese mothers state that suggest that their children acquired self-care skills at earlier ages. When the answers given to the seven questions inquiring mothers' expectations from preschool education are examined, the results depict very differing opinions. However, based on the answer of the Japanese mothers in the sample, the study concludes that their children acquired self-care skills at a younger age. The questions about mothers' expectations from preschool institutions received different responses from Japanese and Turkish mothers.

Bu araştırmada okul öncesi kurumlarına devam eden 56-72 aylık çocukların öğrenme merkezlerinde geçirdikleri sürelerle sosyal becerilerinin ilişkisinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda çocukların öğrenme merkezlerinde geçirdikleri süreler, tercih ettikleri farklı öğrenme merkezleri sayıları ve öğrenme merkezlerindeki akran sayıları ile sosyal becerileri arasındaki ilişkinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Verileri elde etmek için 25 kişilik çalışma grubuna öğrenme merkezleri gözlem formu ve okul öncesi sosyal beceri değerlendirme ölçeğiöğretmen formu uygulanmıştır. Çocukların sanat merkezi süreleri ile başlangıç becerileri arasında orta düzeyde ve pozitif yönde, müzik merkezi süreleri ile arkadaşlık becerileri arasında orta düzeyde ve negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Merkezdeki akran sayıları ile akademik becerileri arasında orta düzeyde ve pozitif yönde; tercih ettikleri merkez çeşidi sayısı ile duyguları yönetme becerileri arasında orta düzeyde ve negatif yönde anlamlı ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The preschool period which comprises the years from birth to age of six, is one of the most critic periods of life because of its future effect on the formation and shaping of the personality, moulding the social and emotional life, views about preschool education show that mothers from both countries consider preschool education as an important issue; they do not consider preschools as a caring institution; they think rather than themselves, preschools affect their children, and they try to learn about preschool education and children in this period. According to the mothers' answers to seven questions about their expectations from preschools, both Turkish mothers and South Korean mothers sent their children to preschools and were against strict discipline. While most South Korean mothers supported that their children go out and play in summer and winter, and learn how to read and write in preschools, few Turkish mothers agreed with this view. Both Turkish mothers and South Korean mothers supported teaching simple add-subtract operations, foreign languages, and computer, but this rate was higher in the latter.