No abstract

No abstract

POPOWODZIOWE WYSYCHANIE PRZEGRÓD WYKONANYCH Z BETONU KOMÓRKOWEGO I ZACHODZĄCE ZMIANY PRZEWODNOŚCI CIEPLNEJW niniejszym referacie przedstawiono wyniki dwóch kilkuetapowych eksperymentów przeprowadzonych na próbkach z betonu komórkowego o klasie gęstości 400 kg/m 3 . W obu eksperymentach próbki najpierw poddano intensywnemu działaniu ciekłej wody, następnie w pierwszym pomierzono parametry cieplne, zaś w drugim suszono próbki w warunkach laboratoryjnych, tj. w temperaturze ok. 20 0 C i wilgotności względnej ok. 30%. Głównym celem badań było wyznaczenie współczynnika przewodności cieplnej λ dla próbek będących w różnym stanie zawilgocenia oraz określenie funkcji opisującej zależność λ od stopnia zawilgocenia materiału w. Następnie przy użyciu funkcji λ = f(w) odwzorowano zmiany zachodzące w parametrach cieplnych betonu komórkowego wysychającego z zawilgocenia powodziowego. Zmienne rozkłady wilgotności oraz przewodności cieplnej po grubości przegrody odtworzono w trzech punktach czasowych -po upły-wie 1, 2, a następnie 3 miesięcy trwania procesu wysychania. Stwierdzono silne zróżnicowanie w rozkładzie badanych wielkości fizycznych (λ oraz w) po miesięcznym, ale także i dwumiesięcznym okresie wysychania oraz powrót do stanu akceptowalnego pod względem wilgotnościowym i cieplnym po 3 miesiącach wysychania. Uzyskane rezultaty świadczą o bezdyskusyjnej konieczności uwzględniania -przy sporządzaniu bilansów energetycznych budynków -sytuacji związanych ze stanem wilgotnościowym przegród, gdyż procesy wilgotnościowe mogą bardzo silnie pogorszyć ich parametry cieplne na długi okres czasu, jako że wysychanie trwa miesiącami nawet przy sprzyjających warunkach zewnętrznych.

Artykuł prezentuje ocenę porównawczą dynamicznej metody wyznaczania izoterm sorpcji (DVS) oraz tradycyjnej metody pomiarowej (TM). Problem omówiono na przykładzie betonu o gęstości 700 kg/m 3 , przedstawiając uzyskane dla tego materiału wyniki badań. Wyznaczono izotermy sorpcji metodą tradycyjną z zastosowaniem nasyconych wodnych roztworów soli oraz metodą zautomatyzowaną z wykorzystaniem urządzenia generującego wilgotność. Porównując czas trwania i nakład pracy przy realizacji obydwu eksperymentów stwierdza się występowanie znaczą-cych różnic. Wyznaczenie izoterm sorpcji metodą tradycyjną trwało 10 miesięcy i było poprzedzone intensywną pracą związaną z przygotowaniem eksperymentu. Natomiast pomiar urządzeniem DVS dla 1 próbki trwał około 1 doby i nie wymagał specjalnego przygotowania próbek oraz wykonywania roztworów. Czas tego typu pomiarów został skrócony z wielu miesięcy do kilkudziesięciu godzin. Wyniki zebrane obydwiema metodami odznaczają się bardzo dobrą zgodnością w zakresie wilgotności względnych powietrza od 0% do 75÷85%. Natomiast w zakresie wysokich wilgotności od 75÷85% do 98% zdiagnozowano występowanie znaczą-cych różnic w przebiegach izoterm sorpcji wyznaczonych przy pomocy obydwu metod. Zrealizowane dwa bloki eksperymentalne pozwalają stwierdzić, że w przypadku testowanego betonu komórkowego, szybka metoda pomiarowa DVS może być stosowana do diagnostyki wilgotnościowej oraz wyznaczania izoterm sorpcji w szerokim zakresie wilgotności, z wyłączeniem jednak zakresu ponadkrytycznego.Słowa kluczowe: izotermy sorpcji, beton komórkowy, tradycyjna metoda wyznaczania izoterm, dynamiczna metoda wyznaczania izoterm, DVS

The thermal and moisture properties of building envelope materials determine their performance over many years of use. Moisture has a particularly negative impact, impairing all the technical parameters and adversely affecting the microclimatic conditions inside the building. This article presents research and analysis on the moisture behavior of partitions made of autoclaved aerated concrete. Autoclaved aerated concrete is a very popular material for building external walls because of its relatively good thermal insulation and sufficient strength, if it is not subjected to increased moisture. This study investigated how the moisture content of this material changes with the change in relative air humidity. The four most popular density classes were studied. The sorption isotherms were determined by the static gravimetric method throughout the whole hygroscopic range. Moreover, the applicability of various models to describe sorption isotherms of this material group has been extensively evaluated. The tested models (Peleg, Redlich, Chen, Oswin, Henderson, Lewicki, Caurie, and GAB) all provided a very good fit with the experimental results for the tested material group (R2 ranged from 0.9599 to 0.9978). This paper indicates that the use of two additional approximation parameters (SSE and RMSE) allows a more precise assessment of the quality of individual models.