No abstract

Termin Prachtausrüstungen m ożna najlepiej przetłumaczyć na język polski jako oporządzenia paradne, należące do wojowników, których uzbrojenie zostało złożone w ofierze w bagnie. Kolejne cztery części1 wielkiej monografii stanowiska bagiennego w lllerup poświęcone są właśnie tym paradnym garniturom. Przy opracowaniu broni, obejmujących tom 1 i 2 m onografii, chodziło przede wszystkim o ustalenie chronologii znaleziska; w tomie 3 i 4, poświęconym oporządzeniu osobistemu, a więc pasom, krzesiwom, grzebieniom i in., głównym zagadnieniem stało się pochodzenie tych materiałów archeologicznych. W kolejnych czterech tomach, om awiających owe oporządzenia paradne, autorzy wybrali drogę klasyczną, od chronologii i rozprzestrzenienia do interpretacji społecznej. Te cztery części monografii stanowiska w lllerup poświęcone są pamięci trzech anarłych wielkich archeologów -Kazimierza G odłow skiego, Joachim a Wernera i M ogensa 0rsnesa.We wprowadzeniu znalazły się przede wszystkim zagadnienia metodyczne, związane ze stanowiskami bagiennymi. Tworzą one horyzonty depozytów, a jednocześnie są świadectwem okresów wzmożonej aktywności militarnej. Oporządzenia paradne, znajdowane na tych stanowiskach, umożliwiają badanie struktur hierarchicznych i organizacji związków wojskowych, zwłaszcza kręgu osób wysoko postawionych w hierarchii. Znaleziska te wykonane są w przeważającej części z metali szlachetnych i kolorowych; bardzo pięknie

Cztery pierwsze tomy monograficznego opracowania stanowiska bagiennego w Illerup Âdal na wschodnim wybrzeżu Półwyspu Jutlandzkiego są początkiem zakrojonego na wielką skalę dzieła, które już w tej chwili jest imponujące, zarówno co do treści, jak i materiału ilustracyjnego.Stanowisko w Illerup Âdal, obecnie zabagnione, było w okresie rzymskim jeziorem, do którego wrzucane były przede wszystkim broń i przedmioty użytku osobistego. Należy ono do grupy słynnych znalezisk bagiennych z północnych Niemiec i południowej Skandynawii, takich jak Vimose, Nydam , Kragehul, Ejsb0l, Skedemosse, Thorsberg, aby wymienić tylko najważniejsze1. Stanowisko w Illerup odkryto w 1950 г., a wykopaliska prowadzono na nim w dwóch etapach: w latach 1950 -1956 pod kierunkiem H aralda Andersena, w latach 1975 -1985 Jorgena Ilkjaera, autora przedstawianej tu monografii. Dwa większe sprawozdania z badań drugiego etapu ukazały się w 1982 i 1983 r.2 D o chwili zakończenia badań, które nie objęły, jak dotąd, całego stanowiska, przebadanych zostało 40% powierzchni stanowiska, którego całkowity zasięg obejmuje około 100 000 m 2. W ydobyto przy tym około 15 000 przedmiotów, które albo zostały wrzucone 1 C. E n g e l h a r d t ,