Yerel yönetimlerin elindeki imkânların ve araçların artması, vatandaşın bürokrasi karşısında korunmasının ve yönetimin hukuka ve ihtiyaçlara uygun davranmasının sağlanması gereğini ön plana çıkarmıştır. Yerel yönetimlerin yapı ve işleyiş itibarıyla karmaşık bir nitelik göstermesi, ayrıca günlük hayata artan orandaki müdahalesi, açıklığı ve etkin bir kamuoyu denetimini de gerekli kılmaktadır. Böyle bir şeffaflık ortamı ise yerel yönetimin kendisini dışa açmasını, kamuoyunun, yönetim ve işlemleri hakkında bilgi sahibi olmasını, kararların nasıl ve kimler tarafından alındığını bilmesini gerektirir. Dolayısıyla, yönetilenlerin de elde ettiği bilgiler ışığında yönetime aktif katılabilmesiyle şeffaflık daha etkin hale gelecektir. Bu çalışmada, yönetim-halk ilişkilerinin iyileştirilmesi ve demokratik yönetim açısından yerel yönetim veya merkezi yönetimde gizliliğin istisna, açıklığın temel ilke haline gelmesi ve bunun uygulamalara yansıtılması gerekliliği üzerinde durulmuştur. Açıklığın temel araçlarından olan "yönetimin bilgi verme görevi'" ve "yönetilenlerin bilgi edinme hakkı" da, bu çalışma kapsamı içerisinde değerlendirilmiştir.

Var oluşundan bu yana doğaya zarar vermekte olan insanoğlu, endüstriyel devrim ile birlikte verdiği zararı giderek artırmıştır. Ancak verilen bu zarar erken dönemlerde dikkate alınmazken, 20. Yüzyılda yapılmaya başlayan çalışmalar neticesinde uluslararası arenanın aktörleri tarafından fark edilmeye başlamış ve 1970’lere gelindiğinde siyaset arenasındaki ajandalardan birisi haline dönüşmüştür. Ancak çevresel problemlerin çözümü noktasında ciddi manada ilerlemelerin kaydedilmediği görülmüştür. Çevresel sorunların çözümü noktasında çevresel vatandaşlık olgusu oldukça önemlidir. Genel geçer vatandaşlık kavramının aksine küresel kapsamda olan bu vatandaşlık tipinin benimsenmesi oldukça kritik bir öneme haizdir. Her ne kadar yerelden başlayarak küresel ölçeğe kadar ilerlemelere gereksinim duyulsa da, uluslararası arenadaki çevresel problemlerin arka plana atılması durumu ulusal arenalara da yansımaktadır. Bu kapsamda bu çalışmada çevresel vatandaşlık odaklı olarak çevresel problemlerin ulusal ölçekteki önemi Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM)’nde görüşülmüş olan tasarılar üzerinden değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda ilk olarak çevresel sorunların kısa tarihçesi ele alınmış, devamında ise çevresel vatandaşlık olgusunun açıklamasına, haiz olduğu önemine ve bu vatandaşlık tipinin görevlerine yer verilmiştir. İzleyen bölümde ise TBMM’de görüşülen çevre problemleri ve çevresel vatandaşlıkla ilintili tasarılar ele alınmıştır. Yapılan bu inceleme sonucunda çevresel problemlerin ve çevresel vatandaşlığın çok az sayıda tasarıda kendisine yer bulduğu ve düşük düzeyli gündem maddesini oluşturduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışmada kamu yönetimine özgü yapılan reformlar bağlamında yakın zamanda devreye sokulan Kalkınma Ajansları'nın işlevselliği üzerine bir analiz yapılmıştır. Bu çalışma, kalkınma ajanslarının planlamanın denetimi üzerinden işlevselliğini kapsamakta olup, amacı; merkez ile yerelde bulunan kurum ve kuruluşlar arasında Kalkınma Ajansları'nın fonksiyonelliğini inceleyerek bir model önerisi geliştirmektir. Çalışmada merkezi yönetimin yanında, yerel ölçek düzeyinde İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin (İBB) 2014-2019 gelecek öngörüleri içerik analizi yöntemi ile mukayeseli olarak incelenip, ortaya çıkan sorunların çözümüne yönelik Kalkınma Ajansları'nın işlevselliği üzerine oturan yoruma dayalı kurgusal bir yöntem izlenmiştir. İnceleme sonucunda İBB'nin gelecek öngörülerinin merkez ve bölgesel kurum/ kuruluşların öngörüleri ile bütünlük arz etmediği sonucuna varılmıştır. Burada yereldeki kuruluşların gelecek öngörüleri ile merkez ve bölgesel kuruluşların öngörülerin bütünlüğünü sağlamaya dönük güçlü bir sitemin kurgulanmadığı iddia edilebilir. Böylece merkez-yerel ikileminde Kalkınma Ajansları'nın hizmet verdiği coğrafyada faaliyet gösteren kurum ve kuruluşların öngörülerini bütünleştirmeye yönelik bir model önerisi geliştirilmiştir.

The purpose of this study, to determine the distribution of discourses-promises on transparency in election manifestos of political parties that passed the 10% election threshold in eight general elections according to the distinction of trend slopes, party ideology (right-left) and ruling, opposing party between 1991-2015 in Turkey. Although many qualitative and quantitative studies have been conducted in the literature on the effects of the processes and results of the transparency issue after 2000, there is no study encountered analyzing the transparency discourses-promises in the statements. 28 election manifestos were analyzed with content analysis method in terms of “discourse-promise of transparency”. As a result, 258 transparency discourse promises were identified. 146 of them are administrative, 84 are financial and 28 are political transparency. In administrative transparency, providing and obtaining information and the activities of public institutions; in financial transparency, use of resource and bids; in political transparency, in line with the expectations, the discourse-promise of transparency regarding the declaration of property of politicians has come to the fore. Although there is no difference between right and left parties in terms of the discourse-promise of transparency in the statements, especially after 2000, opposition parties have a clear advantage over the ruling parties.