Epidemiological data indicate that a diet rich in plant polyphenols has a positive effect on brain functions, improving memory and cognition in humans. Direct activity of ingested phenolics on brain neurons may be one of plausible mechanisms explaining these data. This also suggests that some phenolics can cross the blood-brain barrier and be present in the brain or cerebrospinal fluid. We measured 12 phenolics (a combination of the solid-phase extraction technique with high-performance liquid chromatography) in cerebrospinal fluid and matched plasma samples from 28 patients undergoing diagnostic lumbar puncture due to neurological disorders. Homovanillic acid, 3-hydroxyphenyl acetic acid and caffeic acid were detectable in cerebrospinal fluid reaching concentrations (median; interquartile range) 0.18; 0.14 µmol/L, 4.35; 7.36 µmol/L and 0.02; 0.01 µmol/L, respectively. Plasma concentrations of caffeic acid (0.03; 0.01 µmol/L) did not correlate with those in cerebrospinal fluid (ρ = −0.109, p = 0.58). Because food (fruits and vegetables) is the only source of caffeic acid in human body fluids, our results indicate that the same dietary phenolics can cross blood-brain barrier in humans, and that transportation of caffeic acid through this barrier is not the result of simple or facilitated diffusion.

Purpose: Cognitive dysfunction occurs in more than half of patients with multiple sclerosis (MS). The evaluation of the level of cognitive functioning in MS patients is important for the assessment of the disease course and deciding on appropriate therapeutic interventions. The purpose of the study was to analyse the suitability of the Addenbrooke's Cognitive Examination-III (ACE-III) as a screening tool for detecting cognitive dysfunctions in MS. Methods: The study included 28 MS patients and 24 age-and gender-matched controls. The evaluation of cognitive functioning was conducted with ACE-III. The results were subjected to statistical analysis expanded by determining the optimal cutoff points for individual subscales of the test. Results: The level of all cognitive functions was lower in MS patients. Statistically significant differences (p < 0.005) were demonstrated for the results of the ACE-III total score, memory, Mini-ACE (M-ACE) and fluency. The highest AUC values were obtained for total score, memory, MACE and fluency. With the cutoff level of 97 points, the test was characterised by sensitivity of 75% and specificity of over 95%. In terms of memory and fluency, the test was characterised by sensitivity close to 60% and specificity over 90%. Conclusions: The ACE-III presents high diagnostic accuracy, good sensitivity and diagnostic specificity in the assessment of cognitive dysfunctions in MS. The results of the study concerning the deteriorated functioning of MS patients in terms of memory and fluency coincide with the conclusions from the literature and are an attempt to characterise the profile of cognitive dysfunctions in MS patients.

The formation of atherosclerotic plaque, its destabilisation and diagnostics Tworzenie blaszki miażdżycowej, jej destabilizacja i diagnostyka

No abstract

Wkład pracy autora pierwszego, drugiego oraz trzeciego jest równoważny. Praca finansowana ze środków własnych StreszczenieZespół Melkerssona-Rosenthala jest klasycznie definiowany jako triada objawów pod postacią nawracającego obwodowego porażenia nerwu twarzowego, obrzęku w obrębie twarzy oraz języka pofałdowanego. Etiologia choroby nie została jednoznacznie potwierdzona -prawdopodobnie jest wieloczynnikowa, z dominującym mechanizmem reakcji autoimmunologicznej o typie nadwrażliwości późnej. Istotny może być także wpływ infekcji, chorób ogólnoustrojowych oraz urazów. Nie wyklucza się również predyspozycji genetycznej. Postaci pełnoobjawowe są rzadkie, a przypadki niepełnoobjawowe stanowią problem zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny, mimo coraz liczniejszych opisów przypadków klinicznych. W artykule zaprezentowano przypadek pacjenta z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego i językiem pofałdowanym, u którego rozpoznanie ustalono po 18 latach od wystąpienia pierwszego objawu choroby. Po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej zdiagnozowano niepełny zespół Melkerssona-Rosenthala i włączono standardowe leczenie, nie uzyskując jednak satysfakcjonujących efektów terapeutycznych. W pracy zwracamy uwagę na heterogenny obraz kliniczny pacjentów, wynikający z kolejnego pojawiania się objawów, na różnorodne podejścia terapeutyczne, brak jednoznacznych wytycznych co do strategii leczenia oraz potrzebę współpracy lekarzy różnych specjalności w celu ustalenia tego rzadkiego rozpoznania.