The article discusses the vernacular wooden architecture Naleczow and surrounding areas. He forged in the shadow of stylish architecture spas in the second half of the nineteenth century. Unchanged was implemented in the form of "Naleczow" standard of the mid-twentieth century. Societal changes resulted from the liquidation of the mid-twentieth century, these objects, or eclectic adaptations and remodeling. The presented work is a preliminary study of the needs and possibilities of adapting a wooden object vernacular to contemporary requirements and functional. Designs August realize this by building a solid building natural building technologies, using straw and green clay. The intention is to create an object vernacular, combining modernity with tradition.

The article covers the results of the study of a historical wooden holiday architectural ensemble called Świdermajer, located on the outskirts of Warsaw in Poland. The fashion for traveling and resting within natural surroundings emerged in the 19th century, contributing to the popularization of a new model of spending free time. It had an impact on the development of a new type of architecture, including the “Swiss style”, today representing an extremely picturesque European architectural heritage integrated into the landscape. The area of Otwock is one of a very few of such places in Poland, where the entire complexes of suburban wooden holiday buildings from the late 19th and early 20th century have survived. This paper aims to show an overview of a development of the local wooden building trend on the “Otwock Line” within its historical and social background. The main goal of the study focuses on identifying the characteristic features of the architectural wooden local style. As a final outcome of the study, the article presents the method applied for the recording and assessment of historic wooden summer villas. The conducted study confirmed the distinctiveness of the phenomenon represented by cultural values and, at the same time, its strong links with the Alpine style of architecture.

No abstract

Zagadnienie intensyfikacji przekształceń obiektów zabytkowych stanowi od wielu lat globalne wyzwanie w praktyce konserwatorskiej. Proces ten zauważalny jest na przestrzeni ostatnich lat także w Polsce. Adaptacja i przekształcanie zabytków jest dziś zjawiskiem powszechnym. Procesy przekształcające na skalę masową zasób dziedzictwa architektonicznego w Polsce nie idą jednak w parze z wypracowaniem narzędzi umożliwiających w praktyce konserwatorskiej określanie zasad ochrony oraz sporządzania programów i projektów zagospodarowania obiektów i zespołów zabytkowych. Taka sytuacja nie ułatwia prowadzenia skutecznej polityki konserwatorskiej w kraju. Artykuł ma na celu przybliżenie metody przeprowadzania ocen oddziaływania na dziedzictwa dla obiektów światowego dziedzictwa opracowanej w 2009 roku na międzynarodowych warsztatach zorganizowanych przez ICOMOS (metoda OOD) jako przyczynku do wykorzystania doświadczeń międzynarodowych w polskiej rzeczywistości. Od 2013 roku autor podjął szereg działań związanych z przystosowaniem metody OOD, opracowanej dla obiektów światowego dziedzictwa, do polskiej praktyki konserwatorskiej. Treść referatu stanowi zbiór doświadczeń zebranych przy opracowywaniu opinii konserwatorskich opartych na metodzie OOD.