Za Wittgensteinem możemy przyjąć, że "granice języka wyznaczają granice naszego świata", zaś po lekturze książki Na końcu języka, będącej zapisem rozmów przeprowadzonych przez Zbigniewa Rokitę oraz Kornelię Mularczyk z prof. Andrzejem Pisowiczem, dojdziemy niewątpliwie do przekonania, że nic tak nie rozszerza granic naszego poznania, jak właśnie języki. Wyjaśnianie świata odbywa się poprzez język, a jednocześnie on sam domaga się objaśnienia. Czytając książkę, trudno oprzeć się wrażeniu, że zainteresowania lingwistyczne Profesora są często pretekstem do rozmów o rzeczywistości pozajęzykowej, okazją, by "pociągnąć za język" wybitnego armenistę, iranistę, a przy tym niezrównanego gawędziarza i przenikliwego interlokutora. Rozmowa to forma niespieszna, osobista, refleksyjna, a wielość poruszonych tematów odzwierciedla szerokie zainteresowania Profesora, dowodząc jego ogromnej erudycji, pośrednio zaś świadczy, że w przypadku językoznawców, filologów, orientalistów granica między życiem zawodowym a osobistym jest w zasadzie płynna. Od języka nie ma urlopu, a może urlop jest tylko kolej-ną okazją do zapoznania się z inną, nieznaną dotąd mową? Niezwykle interesujące są fragmenty książki, które dotyczą związków między językiem a religią oraz poruszają zagadnienia przekładu Biblii i jej adaptacji. Biblia, będąc fenomenem kulturowym, poprzez wielość tłumaczeń na jeden język ukazuje zmieniające się konteksty społeczne, a nawet polityczne, w jakich tekst biblijny funkcjonuje. Przywołany w książce prze
