Digital storytelling can offer multiple benefits both to students and teachers, and new media provide multimodal ways to produce, transmit and communicate stories. In parallel, the need to engage preschool children with the creative use of technology emerges in order to address concerns that arise from the modern way of life and the need to safeguard intangible cultural heritage and to communicate its value for sustainable development. The current study presents an example of digital storytelling utilization in a preschool class to raise awareness on sustainability issues. A linear digital storytelling was created, representing a local myth about watermills, then an educational intervention was conducted, where the myth’s digital representation was used as an educational tool to raise awareness on local cultural heritage and sustainability issues and also as an example to inspire and guide teachers and students to create their own stories. Results showed that the digital storytelling was an effective educational tool to the acquisition of new knowledge and the motivation of preschool children’s interest about the cultural asset of watermills and that the production of digital storytelling is feasible in the class context. These findings prove the potential of digital storytelling and mobile technology by using low-cost devices and applying simple techniques in preschool education.

No abstract

After the advent of the knowledge society there has been a lot of debate, among countries and supranational organizations, on the promotion of lifelong learning policies and cooperation policies on education and training issues. In this context, training policies and mobility programmes at all levels of education and/or training are high on the international political agenda.At the same time, it is well known that vocational education and training is inextricably linked to the labour market and undoubtedly to employability (Stamelos, Vasilopoulos, Kavasakalis, 2015). Within this broader framework, many policies and programmes have been developed and implemented at European level to defend this objective, with the most contemporary of them, Erasmus+. This article presents a case study of a students’ mobility programme.In detail, the purpose of this article is to investigate and analyse the participating students’ views in individual mobility actions under the Erasmus+ programme in secondary vocational education in theprefectureofPreveza, regarding the effectiveness in achieving the objectives set by the programme itself.The text is divided into two subsections. The first section analyses the most important parameters of the issue at European and national level, as well as the basic structures and actions implemented within the framework of the European Erasmus+ Programme, while the second presents the research methodology and the primary results extracted from the descriptive and statistical analysis of the research tool, i.e. the questionnaire answered by Erasmus+ participants after the mobility.

Μια από τις πολλές εφαρμογές των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνών (ΤΠΕ) είναι η καταγραφή και η αποθήκευση δεδομένων πάσης φύσεως διαδικτυακών δραστηριοτήτων. Αυτή η δυνατότητά τους εξυπηρετεί την άσκηση κοινωνικού ελέγχου που υλοποιείται από κέντρα εξουσίας, από χώρους κοινωνικής δικτύωσης (social media), και άλλα διαδικτυακά περιβάλλοντα αμφιβόλου προθέσεως. Αποτέλεσμα της δεδομένης κατάστασης είναι η αυτοματοποιημένη επιτήρηση των πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο στην οποία οι ειδικοί αναφέρονται συχνά με τον όρο πανοπτισμός. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή επιχειρείται η προσέγγιση της ψηφιακής επιτήρησης των κοινωνιών, των κινδύνων και των επιπτώσεων που αυτή συνεπάγεται, εστιάζοντας κυρίως στην παιδική ηλικία. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε έρευνα δράσης κατά την οποία υλοποιήθηκαν δυο ερευνητικές διαδικασίες. Αρχικά εκτιμήθηκε η γνώση και οι θέσεις των εκπαιδευτικών για το θέμα, μέσω ανάλυσης δεδομένων ποσοτικού και ποιοτικού χαρακτήρα που συλλέχτηκαν με χρήση ερωτηματολογίου. Το δείγμα αποτέλεσαν 147 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε η διερεύνηση των μαθησιακών αποτελεσμάτων παρέμβασης με χρήση Δραματικής τέχνης (παιχνίδια ρόλων) συνδυαστικά με άλλα εκπαιδευτικά εργαλεία: όπως, Μυθολογία, έργα τέχνης, δημιουργική συζήτηση σε 12 παιδιά προσχολικής ηλικίας. Πρόκειται για ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση όπου εφαρμόστηκε η pre και post διαδικασία ώστε να εκτιμηθεί το μαθησιακό αποτέλεσμα, της υλοποιημένης παρέμβασης. Τα εργαλεία συλλογής δεδομένων αποτέλεσαν οι ημιδομημένες συνεντεύξεις, τα σχετικά ιχνογραφήματα των παιδιών, φύλλα εργασίας και οι συνεντεύξεις των παιδαγωγών της τάξης που συμμετείχαν στην παρέμβαση. Η έρευνα στους εκπαιδευτικούς ανέδειξε από τη μια πλευρά το μέτριο επίπεδο γνώσης γύρω από το θέμα της ψηφιακής επιτήρησης, αλλά από την άλλη, μέσα από τις τοποθετήσεις τους διαπιστώθηκε η ανάγκη για έναρξη των σχετικών εκπαιδευτικών δράσεων από την προσχολική ακόμη ηλικία, όπως και η ανάγκη της δικής τους σχετικής επιμόρφωσης. Η έρευνα διαμέσω της παρέμβασης οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η βιωματική προσέγγιση μέσω της Δραματικής Τέχνης μπορεί να επιδράσει θετικά στη μάθηση και κατανόηση του πολύπλοκου ζητήματος της ψηφιακής επιτήρησης, εφαρμοζόμενη ακόμη και, σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Ειδικότερα διαφαίνεται ότι τα μικρά παιδιά κατανόησαν τις δυνατότητες των ΤΠΕ για επιτήρηση, απέκτησαν νέα γνώση και στάθηκαν κριτικά απέναντι στις παρουσιαζόμενες λειτουργίες επιτήρησης σε ικανοποιητικό επίπεδο. Η συνεκτίμηση των συμπερασμάτων των δυο ερευνών, τόσο της έρευνας στους εκπαιδευτικούς όσο και της παρέμβασης με τη χρήση Δραματικής Τέχνης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αποτελεσματικότερη αγωγή και εκπαίδευση των παιδιών απέναντι στους αναδυόμενους κινδύνους μπορεί να επιτευχθεί εφόσον, εξασφαλίζονται ταυτόχρονα η σχετική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων με ενιαίο και διαρκή χαρακτήρα, καθώς και, η έγκαιρη έναρξη της εκπαίδευσης από την προσχολική ηλικία.

No abstract