The current study explored parents’ attitudes towards nonparental adults’ involvement in childrearing practices. Parents’ attitudes were operationalized in their willingness to share parenting responsibility and interest to participate in parenting activities. Data were collected through a quantitative survey with 1,090 parents from 17 Dutch neighborhoods. Results suggest that parents are ambivalent about involving others in childrearing practices. Furthermore, parents seem to prefer activities that do not focus explicitly on childrearing, but that do assist them in handling parenting tasks or give them the opportunity to exchange experiences. Fathers, parents with more sources of informal support, and parents who gave support themselves were more willing to share responsibility, whereas non‐Western parents, parents with positive judgments on cohesion and trust in their neighborhood, parents with more sources of formal support, and parents who gave support themselves were more interested in participating in activities.

The involvement of nonparental adults (NPAs) in the upbringing of children is widely considered to be important for the well-being of both children and parents. However, there has been no systematic overview of parental and nonparental perspectives toward this involvement. This study presents an overview of the international literature on sharing responsibility between parents and NPAs. A structured search resulted in the inclusion of 49 relevant publications. Limitations of the extant research notwithstanding, some generalizations about shared childrearing can be made. However, many issues relating the taboo of sharing childrearing responsibilities remain poorly understood. To break the taboo, future research should further explore the underlying sensitivities.

De pedagogische civil society en het CJG CJG kan opvoedkundige kracht van de omgeving versterken Door Marije Kesselring, Mireille Gemmeke en Mieke GeschiereHet versterken van de sociale omgeving van gezinnen is een actueel thema binnen het jeugdbeleid. De aandacht daarvoor is terecht, want het eigen netwerk is een belangrijke bron van steun bij het opgroeien en opvoeden van kinderen. In het project Allemaal Opvoeders verkennen elf gemeenten hoe het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) opvoeders kan helpen deze bron aan te boren. Foto: Herbert Wiggerman BSL -JEC -0000_JEC 019 JeugdenCo | | Kennis 03 | 2010

Met de introductie van het concept van de pedagogische civil society is de eigen kracht van gezinnen en de ondersteuning daarvan door sociale netwerken, opnieuw op de agenda gezet. Deze contextuele benadering van opgroeien en opvoeden wordt onder meer geoperationaliseerd in Allemaal Opvoeders. In dit programma verkennen elf Nederlandse gemeenten hoe informele steun rondom gezinnen versterkt kan worden. Dit artikel presenteert de programmatheorie van Allemaal Opvoeders. Deze dient als uitgangspunt voor de effectevaluatie en levert daarnaast een bijdrage aan de ontwikkeling van de pedagogische civil society als alternatief paradigma binnen het jeugd- en gezinsbeleid.

Het doel van deze studie was om inzicht te verkrijgen in de resultaten van de activiteiten binnen het programma Allemaal Opvoeders. In dit programma hebben elf pilotgemeenten – in lijn met de transities in het sociale domein – verkend hoe de actieve rol van de civil society bij het grootbrengen van jeugdigen bevorderd kan worden. Kenmerkend hierbij was de bottomup werkwijze: aan de professionals uit de pilotgemeenten is gevraagd zelf activiteiten in deze richting te ontwikkelen en uit te voeren. Zonder definitieve oordelen te kunnen geven over de effectiviteit, laat deze studie zien dat activiteiten gericht op het versterken van het contact tussen (mede)opvoeders, informele steun bij het opgroeien en opvoeden kunnen faciliteren. Met oog op de transformatie van het jeugdstelsel, kunnen gemeenten en professionals de inzichten uit deze studie gebruiken om handen en voeten te geven aan het versterken van de pedagogische civil society.