Przyczynkiem do napisania niniejszego artykułu było wygenerowanie w dniu 23 grudnia 2013 r. przez algorytm (o nazwie „Quakebot”) napisany w języku programowania przez dziennikarza „Los Angeles Times” Kena Schwencke`a informacji prasowej o trzęsieniu ziemi, które zostało zarejestrowane w tymże dniu pięć mil od Westwood (stan California, USA). Informacja ta została sporządzona w oparciu o komunikat USGS Earthquake Notification Service, zamieszczony na rządowej stronie internetowej. W artykule sformułowano pogląd, że osobisty charakter świadczenia pracy w ramach stosunku pracy nie wyklucza możliwości powstania utworu pracowniczego z wykorzystaniem AI (Artificial Intelligence). Ponadto stwierdzono, że utwór pracowniczy nie traci swego charakteru prawnego nawet jeśli powstał z wykorzystaniem informacji sektora publicznego, jak również, że dopuszczalne jest ponowne wykorzystanie informacji sektora publicznego w celach komercyjnych, uzyskanych za pośrednictwem AI (Artificial Intelligence).

Both the UN and the European Commission have been strengthening their regulations concerning the accessibility of products and services by persons with disabilities. Although this is not a new topic, the new regulations are designed to be more binding and to reduce remaining inequity between persons with and without disabilities. Although the topic of accessibility is increasingly better understood and discussed in terms of online systems, it applies just as much to more established technologies such as ATMs or the telephone and even to live human interactions. That said, the new regulations do robustly address the online space. In addition, the COVID 19 pandemic has, (because so many societal interactions have moved online), drawn even greater attention to existing barriers. The purpose of this study was to outline the framework of legal regulations referring to this problem and to show and analyse the broader context of the changes that are expected once the European Accessibility Act takes effect in 2025.

Szczyt klimatyczny COP24 zorganizowany w Katowicach w grudniu 2018 r. stał się przyczynkiem do debaty nad zmianami klimatycznymi. Jako godne odnotowania należy przyjąć to, że jedną z branż, które podjęły rozmowę i działania jest branża modowa. Przyjęcie Karty Działań Przemysłu Modowego na rzecz Klimatu w ramach COP24 zapoczątkowało proces integrowania się sektora modowego wokół idei ochrony klimatu. Rozwinięcie i dalsza konkretyzacja celów Karty nastąpi w pracach 6 grup roboczych, a pierwsze spotkanie grup roboczych zostanie zwołane przez UN Climate Change na początku 2019 r. Realizacja coraz bardziej rygorystycznych wymagań dotyczących warunków korzystania ze środowiska przez przemysł stanowi dla przedsiębiorców duże wyzwanie finansowe, organizacyjne i logistyczne. Z drugiej strony, prawidłowe zaplanowanie i przeprowadzenie procesu dostosowania funkcjonowania przedsiębiorstwa do nowych uwarunkowań prawnych, technicznych i technologicznych w celu sprostania wymaganiom ochrony środowiska, może okazać się dużą szansą na uzyskanie lub zwiększenie przewagi konkurencyjnej, nie tylko na lokalnym, czy regionalnym, ale często również na światowym rynku. Dostosowanie parametrów funkcjonowania linii produkcyjnej do nowych regulacji dotyczących ochrony środowiska wymaga znacznego ulepszenia istniejącej, a w wielu przypadkach pozyskania całkowicie nowej technologii. Tę z kolei chronić mogą różne prawa własności intelektualnej. Powyższe wyzwania dotykają w coraz większym stopniu także przemysłu modowego. Również w tej branży styk regulacji dotyczących ochrony środowiska z systemem ochrony własności intelektualnej okazuje się znacznie ściślejszy, niż mogłoby się z pozoru wydawać. Znajomość prawa własności intelektualnej przez światowe marki nie zapewnia międzynarodowego sukcesu. Wynika on raczej z umiejętności stosowania nabytej wiedzy w powiązaniu prawa z psychologią sprzedaży i marketingu, czyli tzw. strategii IP. Strategie są liczne, bardzo zróżnicowane i w coraz większym stopniu wychodzą naprzeciw współczesnym wyzwaniom klimatycznym.

This paper is a small glimpse of a study whose objective is to ascertain the relationship between the legal and economic notions of a brand. It also seeks to establish whether a brand can lawfully be regarded as a “personal interest” distinct from products covered by an intellectual property (IP) regime under Polish law. This pilot article is the outcome of an initial investigation conducted to launch grant-funded research. Strong brands are said to improve customer relationships, reduce price sensitivity, and boost the value of organisations, all of which are desirable outcomes for firms, according to marketing and economics studies. As a result, knowledge in branding and brand man-agement is an essential yet underappreciated element of business success. Regarding the legal perspective, while some judgements appear to use the term ‘brand’ as an entrepreneurship , the great majority of rulings appear to view a brand as a good name or reputation.