Many European city centres have seen increasing investment in the last decades, and policies have targeted centrally-located red light districts in particular for regeneration and clean-up. The literature tends to discuss these interventions and the associated social changes in terms of state-led gentrification. While such a classification may serve critical inquiry, we argue that the use of the concept may also entail certain assumptions regarding the future of these areas: their eventual demise as diverse areas with sex-related economic activities. Through a qualitative study of long-term residents, visitors and entrepreneurs in Soho, London and De Wallen, Amsterdam, we highlight how different changes are experienced depending on a person’s positioning. We also identify how locals exert some control over how these processes play out. The outcome, for the time being, has been a continuation of red light activities, albeit modified and adapted to the preferences of new residents, visitors, large investors and the state. For these reasons, we argue that the process and its outcomes should be understood as a distinct mode of neighbourhood change, namely ‘red light gentrification’. Our conceptualisation of gentrification as a locally embedded process demonstrates that the outcomes of state and market pressures are more contingent on local context than ideal-typical or policy-based understandings allow.

VEZERT VANUIT DE ROSSE BUURT Alledaagse vormen van verzet lijken een effectieve strategie om te overlevenDeze winkelgevel vormt een handige cover up voor de bordjes met 'Model Girls'. Foto: Marthe Singelenberg

Op een mooie meidag in 2013 kwamen ongeveer vijftig personen bijeen bij het Gezi park in Istanboel. Het parkje naast het centrale Taksimplein zou plaats moeten maken voor een winkelcentrum. Eerdere petities en rechtszaken hadden niet geholpen, de bulldozers zouden komen. De groep wilde dit verhinderen door het park te bezetten en aandacht te vragen voor het verdwijnende groen in en rond de stad. Het brute politieoptreden en de autoritaire reactie van de regering die volgden zouden binnen drie weken leiden tot een revolte van 2,5 miljoen mensen in heel Turkije. Deze kleine opstand ging over meer dan alleen milieu en ontwikkeling en werd vooral een protest tegen de regering. De eerste vijftig demonstranten kwamen voort uit een kleine groep architecten, academici en rechten milieuactivisten die zich vooral bezighielden met Taksim. Hun kleinschalige verzet zou uiteindelijk leiden tot een grotere antiregering beweging waar linkse en rechtse bewegingen, vakbonden, en veel gewone burgers zich bij aansloten.Vele nieuwe protestbewegingen, zoals de Arabische lente, Indignados en Occupy in 2011, kennen een bescheiden begin met nieuwe groeperingen die verzet organiseren in de stedelijke omgeving en vervolgens momentum verkrijgen door een bredere alliantie. Dit themanummer richt zich niet op de grote protesten maar kijkt juist naar de nieuwe groeperingen en initiatieven. Hoewel lang niet elk verzetsinitiatief leidt tot een nationale of mondiale protestbeweging, kunnen initiatieven op cruciale momenten samenklonteren, of zelfs de spil worden van een groter protest. Dit laatste was het geval bij Gezi. We richten ons op de stad, van oudsher een broeinest van nieuwe ideeën en verzet tegen de heersende macht. Het stedelijke functioneert niet alleen als decor (zie ook AGORA 2014-3: (Re)Actie), maar vormt ook het verzet en geeft stemmen aan maatschappelijke onrust. Maatschappelijke onrust en politiek in de 21e eeuwSociaaleconomische ongelijkheden nemen toe en staan weer hoog op de agenda. Het structureel voorrang verlenen aan de 'vrije markt' en kapitaalinvesteringen heeft geleid tot herstructurering van de verzorgingsstaat en afbraak van sociale zekerheidsstelsels. Het dictaat van de markt wordt bovendien uitgerold naar steeds meer domeinen, waar weer nieuwe ongelijkheden gesmeed worden. Deze trend is zichtbaar in de hele wereld en heeft zijn weerslag op samenlevingen. Misstanden, armoede en marginaliteit manifesteren zich steeds nadrukkelijker, niet alleen in arme stadsbuurten, maar ook daarbuiten. De oplossingen worden niet gezocht in structurele veranderingen of sociaal beleid maar steeds meer in veiligheid en justitie. De veelgehoorde roep om keihard optreden tegen misstanden lijkt te leiden tot meer politiegeweld en repressie, niet alleen in de VS maar recent ook in Frankrijk, Zweden en Nederland.Klassieke sociale bewegingen en vakbonden zijn de afgelopen decennia minder succesvol geworden in het mobiliseren van verzet. In dit themanummer richten we ons daarom juist op andere vormen van verzet uit onverwachte hoek, georganise...