Badania realizowano w latach 2002–2004 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym „Swojec”, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, w oparciu o dwuczynnikowe doświadczenie polowe. Czynnikiem I rzędu było nawożenie organiczne: międzyplon ścierniskowy uprawiany po uprzednio przyoranej słomie przedplonowej oraz bez słomy. Czynnikiem II rzędu była uprawa jesienno-wiosenna oraz nawożenie obornikiem; na trzech obiektach wykonano orkę przedzimową, na obiekcie 4 zastosowano orkę wiosenną, a na 5 uprawę konserwującą (międzyplon ścierniskowy pozostawiono do wiosny, przed siewem zastosowano bronę wirnikową). Nawożenie obornikiem zastosowano w wariancie 1 i 2 w dawkach odpowiednio 20 i 10 t·ha-1. Nawożenie buraka cukrowego biomasą międzyplonu ścierniskowego uprawianego po przyoranej słomie, w porównaniu z nawożeniem samym międzyplonem, na ogół przyczyniało się do poprawy zasobności gleby w makroelementy. Zmniejszenie dawki obornika z 20 do 10 t·ha-1 nie wywołało istotnego spadku zawartości podstawowych składników mineralnych. W przypadku braku nawożenia naturalnego zastosowanie uprawy konserwującej korzystniej wpłynęło na zasobność gleby niż systemy wykorzystujące orkę.

No abstract