No abstract

Wprowadzenie i cel pracy. Udar mózgu dotyczy głównie osób w starszym wieku. Często powoduje trwałe uszkodzenie mózgu i wynikającą z tego niepełnosprawność. Pomimo znacznych postępów w profilaktyce, diagnozowaniu, leczeniu i rehabilitacji pacjenci z rozpoznaniem udaru mózgu są obciążeni dużym ryzykiem problemów zdrowotnych i wykluczenia społecznego. Celem pracy było przedstawienie zasad rehabilitacji, jej wieloaspektowości oraz trudności w procesie usprawniania osób starszych po przebytym udarze mózgu. Metody przeglądu. Dokonano przeglądu i analizy piśmiennictwa medycznego wydanego w latach 2016-2020 dotyczącego usprawniania chorych po udarze mózgu, przy czym szczególną uwagę zwrócono na aspekty medyczne i społeczne procesu rehabilitacji. Opis stanu wiedzy. Celem rehabilitacji osób po udarze mózgu jest profilaktyka powikłań wynikających z okresowego unieruchomienia oraz zmniejszenie dysfunkcji związanych z rozmiarem i lokalizacją ogniska udarowego. Ważne jest przywrócenie u pacjenta werbalnego porozumiewania się z otoczeniem oraz poprawa funkcji ruchowych. Systematyczna i indywidualnie dobrana rehabilitacja stanowi szansę na szybszy powrót chorego do sprawności i do życia w społeczeństwie. Osoba starsza po udarze mózgu wymaga szczególnej troski w trakcie procesu usprawniania ze względu na objawy i powikłania wynikające z choroby oraz zmiany, jakie zachodzą w ustroju w związku ze starzeniem się. Podsumowanie. Rehabilitacja po udarze mózgu powinna rozpocząć się już w dniu przyjęcia pacjenta do szpitala. Postępy w usprawnianiu znacznie zwiększają motywację chorego do ćwiczeń i wpływają korzystnie na jego zaangażowanie w proces rehabilitacji. Wielokrotne powtarzanie ćwiczeń i motywowanie chorego to czynniki w znacznym stopniu pozwalające na przywrócenie sprawności i umożliwiające powrót chorego do życia w społeczeństwie.

Introduction. Strokes often have very serious medical, social and economic consequences. Knowledge about strokes is the basis for effective prophylaxis and makes it possible to quickly notice the symptoms and initiate appropriate therapeutic treatment in a short time. The aim of the research was to assess the level of knowledge of nursing students about strokes, taking into account selected demographic and social factors. Material and methods. The research covered a group of 120 students of nursing at the State University of Jan Grodek in Sanok. The diagnostic survey method was used. The research tool was a proprietary questionnaire containing questions about the demographic and social situation and a stroke knowledge test. The IBM SPSS v 25.0 package was used in the statistical analysis. The value of p≤0.05 was adopted as statistically significant. Results. The mean age of the respondents in the years was 33.82 (SD 9.75). The vast majority of the respondents (94.2%) were women. The average level of knowledge about stroke was highest in the 31-40 age group (83.3%). A statistically significant relationship was found between the level of education of the respondents and the level of their knowledge about strokes (p = 0.029). On the other hand, the age, marital status, place of residence and social and living conditions of students did not significantly affect the level of their knowledge about stroke. Conclusions. The overall level of knowledge about strokes among nursing students was average. Most of the subjects studied were familiar with pre-hospital management procedures in the event of a stroke, but had significant gaps in knowledge regarding the time of thrombolytic treatment initiation after the onset of stroke. In the education of nursing students, particular attention should be paid to issues related to the prevention and management of strokes.