With the needs for change and adaptation brought by the COVID-19 pandemic, management of the concerns regarding workplace loneliness, work alienation, and spiritual well-being stands as a critical challenge for the organizations. Although these concepts are not new and have increasingly been a focus of attention in recent decades, contemporary radical changes in work methods and work concept such as increased use of technology, digitalization, social distancing at work, and virtual working make them much more crucial for the success of organizations. The purpose of this chapter is to address adverse psychological work-related outcomes of the pandemic and provide practical implications and recommendations for leaders for effective management of the processes regarding these outcomes during and after the pandemic.

This study was carried out to determine and reveal the contribution of martial arts to mental health such as sportsmanship and happiness as well as physical health. The present study, conducted with the participation of Taekwondo and kickboxing branch sportsmen, aims to examine the relationship between sportsmanship and happiness. The population of the study consists of licensed taekwondo and kickboxing branch sportsmen, while the sample group consists of 198 taekwondo and 166 kickbox players, selected by sampling method, who have accepted to voluntarily participate in the study (Age, M=15,00 ± Sd= 2.98). Confirmatory factor analysis (CFA) was performed for the research scales. In addition to descriptive statistics, correlation and regression analyses were also included within the scope of the relational model. As a result, we can say that there are positive relationships between sportsmanship orientation and happiness, their commitment to sportsmanship values increases, their happiness shall also increase.

No abstract

Tüm dünyayı aynı zaman diliminde etkileyen Covid-19 salgını, spor katılımcılarının algı ve davranış kalıplarını da derinden etkilemiştir. İnsanlar salgınla birlikte büyük bir endişe ve korkuya kapılmışlardır. Bu durum insanların birbirlerine ve çevrelerine yabancılaşmalarına neden olmuştur. Bu araştırmada Covid-19 korkusu ile sporda yabancılaşma ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini Türkiye Hokey Federasyonun yıllık faaliyet programında bulunan U15 Kadınlar-Erkekler Demokrasi ve Milli Birlik Türkiye Hokey Şampiyonasına katılan hokey sporcuları oluşturmaktadır. Örneklem grubu ise bu sporcular içerisinden araştırmaya tamamen gönüllülük esasına göre katılmayı kabul eden 68 kadın, 97 erkek olmak üzere toplamda 165 hokey sporcusu oluşturmaktadır. Hokey sporcularının Covid-19 korkusu ve sporda yabancılaşma düzeylerini belirlemek amacıyla betimleyici istatistik yapılmıştır. Verilerin homojenliği kontrol edilmiş, ikili karşılaştırmalarda t testi, çoklu karşılaştırmalarda One-Way Anova, farklılığın kaynağının belirlenmesinde ise Tukey testleri kullanılmıştır. İlişkisel model kapsamında ise korelasyon yöntemine başvurulmuştur. Araştırma sonucunda ulaşılan bulguları ifade edecek olursak; Covid-19 korkusu ile sporda yabancılaşmada yaş ve sporculuk tecrübesi değişkenlerine göre anlamlı farklılıklar bulunmadığı, hokeycilerin cinsiyet değişkeninde Covid-19 korkusu seviyelerinde anlamlı değişimler bulunduğu, sporcuların her iki ölçekte orta seviye yakın ortalama bir puana sahip oldukları bulgulanmıştır. Sonuç olarak; bu araştırma özelinde Covid-19 korkusu ile sporda yabancılaşma arasında herhangi bir ilgileşim bulunmadığı tespit edilmiştir.